32
จบไปแล้ว
"พี่หมอคะ... โอเคไหมคะ"
"พี่หมอ"
"พี่หมอ"
"ไอ้ปริญ"
ปริญปรัชญ์หันไปมองตามเสียงเรียกของกานต์ และหันมองรอบๆด้วยสายตาเหม่อลอย สภาพเขาตอนนี้ไม่ต่างจากคนเสียสมดุล โหวงเหวงในหัวจนไม่รู้จะก้าวไปทางไหน แม้แต่จะยืนก็ยังไม่มีแรง
เขายังไม่อยากไปจากเธอ ไม่เลยสักนิด
"มึงไหวไหมวะ"
"ไหว..."
"เพื่อน..."
เขาหันไปทางอื่นและหลับตาลง ก่อนจะยกมือนวดหว่างคิ้วแล้วย้ายสองนิ้วโป้งกับนิ้วชี้มากดหัวตาตัวเองไว้ น้ำตาลูกผู้ชายของเขามันจะไหลออกมาอีกแล้ว ให้ตาย
"กูจะไปตามลูกศร ต้องคุยกัน" เนออนที่แอบมายืนดูคนเดียวรีบเดินมาหาเขาทันที
"พี่หมอคะ ไว้วันหลังดีไหมคะ ครอบครัวลูกศรมาแล้ว"
"...."
"คือตัวเนออน ได๋ได๋ และพิตต้าจะช่วยพูดให้ ถ้ามีเพื่อนเขยเป็นคนอื่นเราสามคนก็ไม่เอาเหมือนกัน ฮึกๆ ไม่มีใครรักลูกศรเท่าพี่หมอแล้วอ่ะ"
แม้แต่เพื่อนของเธอก็ร้องไห้ออกมา ปริญยิ้มตอบเป็นการขอบคุณ เขาพูดอะไรไม่ออกอี
