ลูกศร - คนในวงสนทนา
1440 คำ
5
[ลูกศร]
คนในวงสนทนา
"ทำไมเธอต้องนึกถึงเขา"
ได๋ได๋ชะงัก ตาชั้นเดียวกรีดอายไลเนอร์เฉี่ยวคู่นั้นกลอกไปมาหาข้ออ้าง
"เอ่อ...คือ... โทษที ก็เมื่อก่อนแกกับพี่หมอตัวติดกันนี่ แล้วตอนที่แกทิ้งไปพี่หมอปริญจะเป็นจะตายเลยนะ ภาพมันติดตา เขาเฮิร์ทไปสองปีเต็มๆแบบว่า..."
ฉันกอดอกแล้วหันไปจิ๊ปาก
ได๋ได๋เม้มริมฝีปากอย่างรวดเร็ว มองหน้าฉันด้วยสายตาละห้อยสำนึกผิด
"ไม่โกรธนะเพื่อน"
"ไม่ แต่เป็นไปได้ก็อย่าพูดถึง ฉันปวดหัวจะฟัง"
ได๋ได๋พยักหน้าแล้วออกรถ อะไรที่ไม่จรรโลงหูฉันไม่ชอบฟังเท่าไหร่ โดยเฉพาะเวลาเบื่อๆแบบนี้ฉันต้องการแค่ไวน์ดีๆและเพลงเพราะๆเท่านั้น ดีหน่อยที่หลังจากนั้นปากเล็กๆของได๋ได๋ไม่พูดเรื่องอดีตอีก เธอตั้งใจขับรถมุ่งหน้าไปบาร์ที่จองไว้
แต่จะว่าไป... ผู้ชายคนนั้นไม่ได้ทำผิดอะไรหรอก ฉันไม่ได้โกรธหรือเกลียดอะไรเขา พี่หมอปริญที่ได๋ได๋พูดถึงเขาแค่ข้ามเส้นความสัมพันธ์ และแหกกฎคู่นอนของเรา ฉันเลยไม่พอใจนิดหน่อย และไม่อยากเจอหน้าเขาช่วงหนึ่งจนตัดสินใจไปต่อ ป.โทที่ลอนดอน
แต่ถ้าเจอกันอีก... ก็ไม่มีผลอะไรกับชีวิตหรอก
•••♛•••
- Because of you -
'เพราะเธอ'
ชื่อร้านเก๋ดี และดูจากรถที่จอดอยู่หน้าร้านทุกคันราคาไม่ต่ำกว่าสิบล้าน ร้านนี้คงคัดลูกค้าระดับหนึ่ง ฉันกับได๋ได๋มาถึงก็เข้าไปข้างใน บรรยากาศโดยรอบสลัวตามสไตล์บาร์แอนด์เรสเตอรองต์ โต๊ะส่วนมากเป็นโซฟาทิ้งระยะพอสมควร เพลงเปิดคลอเบาๆ แต่ได๋ได๋กระซิบว่าเพลงจะดังขึ้นและเปลี่ยนจังหวะช่วงหลังเที่ยงคืน และประตูร้านก็จะปิดเวลานั้น
"ปิดประตูร้านทำไม"
ได๋ได๋ป้องมือและเอียงหน้ามากระซิบ
"ปิดไม่ให้ตำรวจเข้า ให้ไฮโซได้เละเทะจนเช้าไง เหล้า ยา ปลา ปิ้ง"
ฉันกอดอกแล้วลอบยิ้มที่มุมปาก แอบนึกถึงช่วงมหาลัยฉันใช้คำว่าเละเทะได้เปลืองมาก ฉันกวาดตามองรอบๆร้านเห็นเนออน พิตต้า โบกมืออยู่ไกลๆอย่างตื่นเต้น พวกเธอสองคนผ่านตาฉันไปทันที ฉันมองหาทางหนีไฟ การ์ด และเงยขึ้นมองเพดาน กับพนักงานที่ยืนบริการอยู่รอบๆ
"เป็นไง ฉันรู้ว่าแกเรื่องเยอะเลยจองร้านที่ปลอดภัย ไพรเวต และมีแต่พวกชนชั้นเดียวกับเรา"
"ก็ดี..."
ฉันตอบจบก็เดินไปที่โต๊ะที่เนออนกับพิตต้านั่งอยู่ สองคนนั้นดีใจจะโผมากอดฉัน แต่เมื่อฉันมองหน้าด้วยสายตานิ่งเรียบ สองแขนที่กางกว้างก็รีบชักกลับ
"เกือบลืมว่าใครแตะตัวแกไม่ได้นอกจาก อุ๊บ!" ได๋ได๋ปิดปากเนออนจนหล่อนตกใจตาโต
"อย่า-พูด"
เนออนพยักหน้าหงึกๆ ได๋ได๋จึงลดมือลงจากปากแล้วนั่งลงอีกคน ฉันยกขาไขว่ห้างกระดิกนิ้วเรียกพนักงานสั่งไวน์แบรนด์ดังที่ชอบ ก่อนที่พิตต้าจะถามขึ้นมา
"กลับมาแบบสวยจัดๆ ถามจริงๆแกมีแฟนยัง"
"ไม่ และไม่คิดจะมี"
"โหยได้ไงสวยขนาดนี้ เนออนมันเปลี่ยนหลัวไปห้าคนแล้วนะ"
"นี่! น้อยๆหน่อย สี่คนเองยังไม่ถึงห้า"
"อีกนิดเดียวก็ห้าแล้ว คนที่คบอยู่คนที่ห้านี่หว่า" ฉันมองหน้าทุกคนแล้วถอนหายใจออกมา
"ไม่มีเรื่องอื่นคุยกันรึไง"
เนออนกอดอกแล้วยกขาไขว่ห้างอีกคน กระโปรงเดรสสีขาวของเธอเลิกขึ้นจนเห็นขาอ่อน
"จะให้คุยเรื่องอะไรล่ะ เรื่องงานก็เครียด"
"เรื่องงานฉันคุยได้ ถ้าไม่ใช่กับคุณพ่อ" ทุกคนมองหน้ากัน เป็นจังหวะเดียวที่พนักงานเปิดไวน์ให้ฉันและวอร์มไวน์ให้พอดี
สามคนนั้นจึงยกไวน์ของตัวเองขึ้นมาดื่มบ้าง ที่บอกว่าไวน์ของตัวเอง เพราะเราสี่คนชอบรสชาติไวน์ไม่เหมือนกัน มันคือรสนิยมที่ยากจะอธิบาย ทุกครั้งที่ดื่มเราจะมีไวน์ประจำตัวที่ขวดไหนก็ไม่สามารถมาแทนได้
ฉันชอบไวน์แรงๆแต่นุ่มคอ มีความซับซ้อนของรสชาติ ที่ต้องอมไว้สักพัก... และค่อยๆกลืน
เนออนชอบไวน์แอซิดิตี้มีรสเปรี้ยว และเน้นไปที่สัญชาติชิลี ไม่ต่างจากผู้ชายที่เคยเห็นควงๆ ผู้ชายอารมณ์ดี อารมณ์ขัน มีลูกเล่น
พิตต้าชอบไวน์แทนนิน ติดขม รสฝาดปลายๆคล้ายผู้ชายที่ชอบจิกมากิน แบดบอยและดูเลวทุกคน
ส่วนได๋ได๋ชอบไวน์ติดหวาน ไวน์ของเธอใครดื่มด้วยไม่ได้หรอกเลี่ยนจะอ้วก เหมือนรสนิยมเรื่องผู้ชายหล่อนชอบผู้ชายหน้าหวาน
"อ่ะ ถ้าพูดได้ก็จะถามเลย แกจะกลับมาบริหาร ZER Group รึเปล่า ดูพ่อแกคาดหวังกับแกมากนะ ทุกครั้งที่สัมภาษณ์เหมือนจะวางตัวแกมาเป็นผู้บริหารสูงสุด"
"เหรอ ฉันไม่เห็นจะรู้เรื่องเลย"
ฉันตอบอย่างไม่ใส่ใจแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ สาเหตุที่ฉันเบื่อที่จะทำธุรกิจครอบครัว เพราะจะตัดสินใจอะไรสักอย่างก็ต้องขึ้นอยู่กับคุณพ่อและญาติพี่น้อง ฉันเป็นคนขี้รำคาญและเบื่อที่จะเอาใจใคร ถ้าให้ฉันบริหารและทุกๆอย่างไม่เป็นไปตามการตัดสินใจของฉัน ฉันไม่บริหารซะดีกว่า
"แกจะทำธุรกิจอะไร?" พิตต้าถามอย่างสนอกสนใจ
"อีคอมเมิร์ซ ไม่ต้องใช้ต้นทุนผลิตสินค้าเอง ความเสี่ยงน้อย แค่พัฒนาระบบให้ดีเก็บค่าเช่าแผง"
"อ้อ อย่างพวกLazada Alibaba เป็นแพลตฟอร์มฝากขายทำนองนั้นใช่ไหม" ฉันพยักหน้า
"อืม" พิตต้าตบเข่าฉาด
"ดีเลย เดี๋ยวไปฝากขายบ้าง"
"ฉันขายเซ็กซ์ทอยได้ป่ะ ฮ่าๆ" เนออนพูดขึ้นมาติดขำ แต่ประโยคนั้นทำฉันหัวเราะออกมา และมองหน้าเธอ
"หึ ฉันคงเป็นลูกค้าประจำของแก"
"ว้ายอะไรก่อนคะ องค์หญิงลูกศรตอนนี้ไม่มีคู่นอน?"
แก้วไวน์ที่เพิ่งถูกเติมถูกฉันยกดื่มอีกครั้ง นั่งไม่ทันไรก็ปาไปแก้วที่สาม ก็นะ... ไวน์มันถูกคอของมันเคยๆ มันโล่งคอกินง่ายเหมือนน้ำเปล่าอยู่แล้ว ฉันยกแก้วไวน์ดูแล้วคลึงแก้วช้าๆวอร์มไวน์ ก่อนจะมองหน้าเพื่อนๆที่รอคำตอบอย่างใจจดใจจ่อนั่งไม่ติดโซฟา
ที่ว่าเละเทะ... เรื่องนี้ด้วย
"ไม่มี ฉันเข็ดกับครั้งก่อน" ทุกคนมองหน้ากัน ก่อนที่เนออนจะสะกิดได๋ได๋ให้พูด
"คนที่เข็ดคงเป็นคนนั้นอ่ะ พูดได้ไหม? แกเข้าใจป่ะมันเป็นเรื่องที่ต้องเมาท์อ่ะ ขอพูดเถอะ"
ดื่มไปหลายแก้วฉันเริ่มเอนจอย จึงพยักหน้าส่งๆตอบ
"ก็พูดมาสิ" ได๋ได๋ถอนหายใจเฮือก
"เฮ้อ~ ในที่สุดก็อนุญาต คันปากมานาน คือพี่หมอปริญกลายเป็นอีกคนไปเลย เขาเย็นชามากๆ ตั้งหน้าตั้งตาเรียนจนตอนนี้เป็นอาจารย์หมอไปแล้ว"
อาจารย์หมอ?
ก็ไม่แปลก เขาเรียนเก่ง
"แล้วไง?"
"เหมือนจะห้อยผู้ช่วยศาสตราจารย์นายแพทย์แล้วนะ"
ฉันพยักหน้า
"แล้วไงต่อ?"
"ฉันคิดว่าเขายังไม่ลืมแก" คราวนี้ฉันชะงัก และหลุบตาต่ำมองแก้วไวน์ที่วางอยู่บนโต๊ะแทน
"รู้ได้ยังไง? เขาบอก?"
"เปล่า เพราะพี่หมอปริญไม่คบใครเลยไง สาวๆวิ่งหา พึ่บพั่บแต่ก็ไม่มีใครใหม่ แม้แต่คู่นอนที่เคยเป็นๆกับแกก็ไม่มีนะ อันนี้เอาหัวเนออนเป็นประกันเลย"
"อ้าวๆทำไมเป็นฉันล่ะ>[]<"
"ก็แฟนคนที่ห้าของแกเป็นเพื่อนอาจารย์ปริญนี่หว่า" ฉันมองหน้าเนออนนิ่งๆ จนเธอยิ้มแห้งกลับมาแล้วชูสองนิ้ว
"แหะๆ ใช่จ้า มีแฟนเป็นหมอจ้า เพื่อนสนิทอาจารย์ปริญเลย ก็เลยรู้ๆมาและเล่าให้ได๋ได๋กับพิตต้าฟัง"
พิตต้าพยักหน้ารับ
"ใช่ พี่หมอปริญเมื่อก่อนกับตอนนี้ไม่เหมือนกันแล้วนะ แกเป็นคนเปลี่ยนเขา"
- ผู้เขียน
