“อ้อ... แสดงว่าอาบ้าจี้ให้เงินแม่เธอไปเองงั้นสิหนูดี” เขาถามอย่างโกรธจัด
“หนูดีไม่มีที่ไป ไม่มีทางเลือก ถ้าอาเกื้อโกรธหนูดีเรื่องนี้หนูดีจะไปขายตัวให้เสี่ยเจ้าหนี้ของแม่ก็ได้ เอาเงินมาคืนอาเกื้อ ฮือๆๆๆ” วรนุชร้องไห้ก่อนจะถลาลงจากเตียง เกื้อการุณตามไปกอดรัดจากทางเบื้องหลัง พอได้ยินแบบนั้นเขาก็ทนไม่ได้ ที่โกรธเพราะคิดว่าเธอมาหลอก เธอไม่รักเขาจริง
“ปล่อยหนูดีนะคะ ปล่อยสิคะ หนูดีจะไปตายเอาดาบหน้า ในเมื่อไม่มีใครต้องการ ฮือๆๆๆ” เธอร้องไห้โฮออกมา พยายามดิ้นรนไปที่ประตู เกื้อการุณดึงร่างน้อยมากอดแนบอกก่อนจะปลอบโยน
“อาไม่ให้ไป หยุดร้องไห้ได้แล้ว” เขาดึงเธอมาที่เตียงนอนกว้าง ดึงร่างสั่นเทามากอดรัดแนบอก
“หนูดีจะทำงานชดใช้ อาเกื้อไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ” เธอพูดไปร้องไห้ไป
“เลิกพูดเรื่องเงินได้แล้ว อามีเรื่องจะถาม”
“ถะ... ถามอะไรคะ” เธอยังสะอื้นอยู่ไม่หาย
“ทำไมถึงยอมอาล่ะ”
“ยังไม่รู้อีกเหรอคะ ไม
