สอบสวน
625 คำ
ตอนที่ 5
หลังจากที่เมฆินทร์ขอตัวกลับไปได้ไม่นาน ไพโรจน์ก็เรียกปรายฟ้าเข้ามาในห้องทำงานอีกครั้ง บรรยากาศในห้องเต็มไปด้วยความตึงเครียด แววตาของผู้เป็นบิดาเต็มไปด้วยความสงสัยและไม่พอใจ เขาเดาว่าบุตรสาวของตัวเองจะต้องกำลังโกหกอะไรบางอย่างอยู่เป็นแน่
“นี่ยัยปราย” เสียงทุ้มต่ำของไพโรจน์เอ่ยเรียกชื่อลูกสาวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“เมื่อคืนแกหายหัวไปไหนมาทั้งคืน” ปรายฟ้าก้มหน้าลงเล็กน้อย เธอรู้ดีว่าพ่อของเธอจะต้องถามเรื่องนี้อยู่แล้ว จึงแกล้งให้เมฆินทร์รับสมอ้างว่าเขาเป็นแฟนของเธอ ซึ่งเขาดูมีความมั่นคงมากกว่านายน๊อตเป็นไหน ๆ
“ปรายขอโทษค่ะคุณพ่อ...” ปรายฟ้าพยายามอธิบาย
“พ่อไม่อยากฟังคำแก้ตัว ลูกออกไปกับผู้ชายอีกคน แต่กลับมากับผู้ชายอีกคนจะให้พ่อคิดยังไง” ไพโรจน์พูดเสียงเข้ม
“นี่แก..รู้ไหมว่าการหายตัวไปอยู่กับผู้ชายทั้งคืนมันน่าอายแค่ไหน แกเป็นผู้หญิง แกเป็นฝ่ายเสียหาย เมื่อไหร่จะเลิกทำตัวแบบนี้สักที”
“พ่อคะ...” ปรายฟ้าเงยหน้าขึ้นสบตาพ่อ
“เมื่อคืนปรายถูกน๊อตหลอกไปค่ะ เขาพาปรายไปที่เรือของเพื่อนเขา แล้วพวกนั้นก็...” ปรายฟ้าหยุดพูด กลั้นน้ำตาที่เอ่อคลอ
“พวกนั้นจะข่มขืนปรายค่ะ” คุณไพโรจน์ขมวดคิ้ว ก่อนจะเคล้นสอบบุตรสาวทันที
ปรายฟ้าเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ผู้เป็นบิดาฟัง ตั้งแต่ที่เธอถูกล่อลวงไปบนเรือ จนกระทั่งกระโดดลงจะเรือและเมฆินทร์ก็เข้ามาช่วยเธอเอาไว้
“ถ้าไม่ได้เขาช่วย ปรายคง...” เธอเอ่ยด้วยน้ำตานองหน้าก่อนจะปล่อยโฮออกมา
“เมื่อคืนปรายกลัวมากเลยค่ะพ่อ” คุณไฟโรจน์กัดกรามแน่นด้วยความโกรธ ถึงแม้เขามีวิธีจัดการกับคนพวกนี้อยู่แล้วก็ตาม และรับรองว่ากลุ่มคนบนเรือจะต้องหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอยโดยไม่มีใครสงสัย
ไพโรจน์ถอนหายใจยาว เขาจ้องมองบุตรสาวด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความรู้สึกหลากหลาย ทั้งความโกรธ ความเป็นห่วง และความสงสาร
“ต่อไปลูกไม่ควรไว้ใจใครแบบนั้นอีกรู้มั้ย” ไพโรจน์พูดเสียงอ่อนลง
“คะ ปรายไม่กล้าไว้ใจใครอีกแล้ว” ปรายฟ้าเอ่ยขึ้นด้วยเสียงเบาหวิว
“แล้วก็อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นมาอีกล่ะ” ไพโรจน์พูดด้วยเสียงหนักแน่น ปรายฟ้าพยักหน้ารับ เธอรู้ดีว่าพ่อของเธอเป็นห่วงเธอมากแค่ไหน และเธอจะไม่ทำให้พ่อผิดหวังอีก
“ปรายขอโทษค่ะพ่อ” ปรายฟ้าพูดเสียงสั่น
“อย่าหายตัวไปแบบนี้อีกนะ พ่อเป็นห่วง”
“ปรายรู้ค่ะ ปรายขอโทษ” ปรายฟ้าพูดเสียงแผ่ว ก่อนจะเข้ามากอดผู้เป็นบิดาอย่างออดอ้อน
“แล้วผู้ชายคนนั้น...ได้ทำอะไรลูกหรือเปล่า” ไพโรจน์ถามเสียงเครียด
“เปล่าค่ะ”
“เขาสุภาพมาก” ปรายฟ้ารีบตอบ
“เขาอยู่เกาะไหนเหรอ”
“เกาะมายาค่ะ”
“เกาะมายา!!!!” ไพโรจน์ทวนคำ
“เขาเป็นคนดีค่ะพ่อ” ปรายฟ้าพูด
“พ่อไม่รู้ว่าหรอกนะ..ว่าเขาเป็นคนดียังไง” ไพโรจน์พูดเสียงเข้ม
“แต่พ่อไม่ชอบที่ลูกหายตัวไปอยู่กับเขาแบบนั้น”
“ปรายขอโทษค่ะพ่อ พอดีเมื่อคืนมันมืดมากแล้ว ปรายก็เลยไม่ได้บอกให้เขามาส่ง” ปรายฟ้าพยายามอธิบาย
“ต่อไปนี้อย่าให้เกิดเรื่องแบบนี้อีกล่ะ...” ไพโรจน์ย้ำหนักแน่น ปรายฟ้าพยักหน้ารับแต่โดยดี อย่างน้อย ๆ วันนี้เธอก็ได้เปิดตัวเมฆินทร์ให้พ่อของเธอรู้จัก และดูท่านก็ไม่ได้รังเกียจอะไร
- ผู้เขียน
