ตอนที่ 42
ช่วงสายของวันรุ่งขึ้น ชัญญาก็ออกมาพบกับภูผาตามแผนที่วางเอาไว้ โดยมีรินรดามาด้วย เสี่ยชัชสั่งให้ลูกน้องจอดรถรออยู่ด้านนอก เพื่อรอพาตัวภูผาออกไป
ชัญญาก้าวเท้าออกมาจากรถหรูด้วยท่าทีสง่างาม รินรดาเดินตามหลังมาติดๆ ดวงตาคมกริบของภูผาจับจ้องร่างบางของเธอด้วยแววตาเจ้าเล่ห์
“ผมนึกว่าคุณจะไม่ยอมออกมาพบผมแล้วเสียอีก” ภูผาเอ่ยเสียงทุ้มนุ่ม
“มาสิคะ ไหน ๆ เราก็เคยมีความรู้สึกดี ๆ ต่อกัน บางครั้งนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ที่เราได้พบกันก็ได้ ” ชัญญาตอบกลับเสียงเรียบอย่างมีเลศนัย
“คุณอยากให้เรื่องของเราจบลงด้วยดี ฉันก็เข้าใจค่ะ”
“ขอบคุณครับ” ภูผายิ้มมุมปาก
“แต่ฉันมีเวลาไม่มากนักนะคะ”
“ได้ครับไม่เป็นไร แค่คุณออกมาหาผม..ผมก็ดีใจแล้ว งั้นเราสั่งอะไรมาดื่มกันหน่อยไหมครับ”
“กาแฟสักแก้วก็พอค่ะ เดี๋ยวฉันให้น้องรินไปสั่งให้” ชัญญากล่าวจบก็หันมาบอกน้องสาวที่นั่งข้าง ๆ
ภูผาส่งสายตาให้รินรดา
