ตอนที่ 22
“ปล่อยฉันนะ!..ช่วยด้วย” ชัญญาตะโกนเสียงดัง แต่เสียงของเธอกลับถูกกลบด้วยเสียงเพลงในร้าน
ชัญญาเริ่มรู้สึกสิ้นหวัง เธอไม่รู้ว่าจะทำอย่างไรดี กลัวก็กลัว หนึ่งในสามคนจึงพูดขึ้น เพราะไม่อยากให้เธอร้องโวยวาย เพราะมันกำลังเหลือบไปเห็นเมฆินทร์ที่กำลังนั่งจ้องมองพวกมันอยู่
“งั้นชนแก้วกับพวกพี่สามคนก่อนสิ แล้วพี่จะไม่ยุ่งกับน้องเลย” หนึ่งในนั้นเสนอ เพราะกลัวคนในร้านจะสังเกตเห็นพฤติกรรมของพวกมัน ก่อนจะรีบปรามเพื่อนให้เก็บมีด
“ก็ได้!!!” ชัญญาจำใจยกแก้วของเธอขึ้นดื่ม พวกมันลอบยิ้มอย่างมีเลศนัย
“อะไรกัน พี่ยังไม่ได้ชนแก้วกับน้องเลยนะจ๊ะ จะรีบดื่มไปไหน” ชายคนที่นั่งข้างเธอรีบบอก
“ชนกับพี่ก่อนสิ อีกแค่แก้วเดียวเอง” ชัญญาพยักหน้า พวกมันรีบสั่งเหล้ามาเพิ่ม และหนึ่งในสามก็แอบหยอดน้ำใสๆ ลงในแก้วเหล้าก่อนจะยื่นให้เธอ โดยที่เธอไม่รู้ตัว ชัญญายอมชนแก้วตามคำขอเพื่อหวังว่าพวกมันจะรักษาสัญญา
“ก็ได้
