[ บทบรรยายพิเศษ ]
ภายในห้องทำงานของผู้เป็นพ่อ มีคุณหญิง 'ภาวิณี' หมอเนียร์เเละโฮมกำลังนั่งจับเข่าคุยกันอย่างตรงไปตรงมา
บรรยากาศไม่ได้เต็มไปด้วยความตึงเครียดอย่างที่คิดไว้ เพราะผู้เป็นเเม่เข้าใจว่าทั้งสองผ่านอะไรมาด้วยกัน
สีหน้าของโฮมออกอาการประหม่าเล็กน้อย เพราะเป็นผู้ที๋โดนกระทำมาตลอด เเต่ก็ยังจับมือของหมอเนียร์เอาไว้ไม่ห่าง
"ทำไมถึงไม่บอกเเม่เลยน้องเนียร์"
"ผมจะบอกเเม่ได้ยังไง เเม่ก็ดูชอบพลอยขนาดนั้น.. ผมเเค่.. ผมเเค่กลัวว่าจะทำเเม่ผิดหวัง"
ภาวิณีถอนหายใจ เธอระอากับสามีที่ชอบบงการชีวิตคนอื่นเต็มที
สำหรับเธอแล้วหนูพลอยเป็นเด็กที่น่าเอ็นดู เธอไม่เคยรู้เลยว่า ภายใต้รอยยิ้มของลูกชายตัวเองจะซ่อนความกดตัวให้เจ้าตัวมานานขนาดนี้
"เเม่ขอโทษนะเนียร์ เเม่ปกป้องเราไม่ได้อีกแล้ว.."
จูเนียร์โผเข้ากอดเธอเเน่น "ขอโทษครับเเม่"
"ไม่เป็นไรลูก ไม่เป็นไร"
คำพูดไม่กี่ประโยคที่เเสนจะธรรมดาของผู้เป็น
