[ จูเนียร์ : พาร์ท ]
ผมลืมตาขึ้นมาอย่างยากลำบาก รู้สึกหนักไปทั้งตัว เหมือนมีอะไรมากดทับหัวเอาไว้เลย
อ่า แสบตาชะมัด
อีกครั้งที่ผมพยายามลืมตาสู้เเสงสีขาวที่สว่างจ้าจนผมเกือบคิดว่าตัวเองอาจจะตาบอดไปแล้วก็ได้
ภาพสุดท้ายก่อนทุกอย่างจะตัดไปคือภาพของอะไรกัน..
"เนียร์ลูก"
เสียงแม่ดังเเว่วเข้ามาในหู ก่อนจะมีเสียงวิ๊งดังเเทรกเข้ามาในโสตประสาท
อืม กลิ่นน้ำหอมของแม่นี่ครับ
ผมขมวดคิ้วเข้าหากันเเน่น ก่อนจะลืมตาขึ้นมองภาพตรงหน้า แล้วหลับตาลงอีกครั้งเพราะรู้สึกเวียนหัวไปหมด
ภาพมัวหม่นเหมือนทุกอย่างกำลังหมุนอยู่ในหัวผม
เเล้วก็เป็นมืออุ่นๆ ของใครสักคนที่จับมือผมเพื่อเรียกสติเอาไว้ได้
"เนียร์ได้ยินแม่มั้ยลูก ตื่นขึ้นมามองหน้าเเม่หน่อยสิน้องเนียร์" เสียงสะอื้นไห้ของแม่ดังขึ้น
ฝันหรือเรื่องจริงกันแน่..
ผมเหลือบหางตามองแม่ กวาดสายตามองไปทั่วห้อง เเล้วก็พบว่าผมกำลังนอนอยู่บนเตียงโรงพยาบาล
ตอนนี้ผม
