“ทันทีที่คุณต้องการค่ะ” คำตอบที่ออกมาทำให้ชายหนุ่มลอบยิ้ม เธอไม่เก็บอาการสักนิด เธอตอบทุกอย่างตามที่ใจคิด
“ดีใจที่ได้ร่วมงานกันนะครับ แล้วผมจะให้ฝ่ายบุคคลติดต่อกลับไป” ภูบดีตัดสินใจรับเธอเข้าทำงาน โดยที่เขาไม่รู้เลยสักนิดว่าผู้หญิงคนนี้คือเด็กสาวที่เขาได้ช่วยเธอไว้ ตอนนั้นเขายังเป็นอาสาดับเพลิง แต่ตอนนี้ด้วยภาระหน้าที่อันใหญ่หลวง ทำให้เขาจำเป็นต้องยุติบทบาทนั้น แต่เขาก็ยังสนับสนุนเงินทุนและอุปกรณ์ต่างๆ กับเจ้าหน้าที่ท่านอื่นอย่างดีเสมอมา
“ขอบคุณนะคะ ที่ให้โอกาสดิฉัน” พราวฟ้าประนมมือไหว้ชายหนุ่ม
“เปลี่ยนคำขอบคุณเป็นตั้งใจทำงานแล้วกันนะครับ โอกาสดีๆ มันไม่ได้มีบ่อยนักหรอก” ภูบดีเลือกที่จะให้โอกาสคนที่ไม่มีประสบการณ์เช่นเธอ เพราะความจริงใจของเธอ
“ได้ค่ะ ดิฉันจะใช้โอกาสนี้แสดงให้คุณเห็นว่าคุณเลือกคนไม่ผิดค่ะ งั้นดิฉันลานะคะท่านประธาน” พราวฟ้ายกมือไหว้ซีอีโอหนุ่ม ก่อนที่เธอจะลุกขึ้นแล้วเดิน
