“เอาเถอะ มันคือชีวิตของลูกแม่คงห้ามไม่ได้หรอก แต่ว่าถ้าจะทำอะไรก็เผื่อใจไว้ก่อนนะ จะได้ไม่ต้องเจ็บ” นางสายใจแอบเป็นห่วง แต่นางก็ต้องจำใจปล่อยให้บุตรสาวใช้ชีวิตในแบบของตน
“ค่ะแม่ มันไม่มีทางมีอะไรอยู่แล้ว คุณภูบดีจะไม่มีวันรู้ว่าเขาเคยช่วยชีวิตพราว” พราวฟ้ารับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะ เธอไม่ขออะไรมาก เธอแค่ขอได้อยู่ใกล้ๆ เขาเท่านั้น
หลังจากการสัมภาษณ์งานผ่านไปหลายวัน เธอก็ได้รับการติดต่อจากฝ่ายบุคคล เพื่อนัดให้เธอเข้าไปเริ่มงาน ซึ่งก็เป็นหลังจากนั้นสามวัน พราวฟ้าตื่นเต้นเป็นอย่างมาก ด้วยเพราะความใหม่ของตนเอง ประสบการณ์ในการทำงานที่แทบจะเป็นศูนย์ แต่เพื่อให้ได้อยู่ใกล้ๆ กับคนที่เธอประทับใจ อย่างไรเสียเธอก็ต้องพยายามอย่างเต็มที่
วันแรกของการเริ่มงาน พราวฟ้าเดินทางมาทำงานด้วยความมุ่งมั่น และที่เธอความสุขไปมากกว่านั้น นั่นก็คือการที่คนสอนงานของเธอคือภูบดีนั่นเอง เธอไม่คิดว่าเขาจะเสียสละเวลามาสอนง
