“มานี่มา” ภาวิตอ้าแขนรับบุตรสาวเข้ามาไว้ในอ้อมกอด “ไหนมีอะไรจะบอกคุณพ่อคะ” ภาวิตเอ่ยถามพร้อมกับลูบศีรษะเล็กที่เปียกลู่ไปด้วยเหงื่อของเด็กน้อย
“พี่อะตอมเข้ามาสิ” เด็กหญิงใบบัวหันไปเรียกเพื่อนเล่นของเธอ ทำให้อะตอมเดินเข้ามาช้าๆ มาอยู่ตรงหน้าภาวิตและธัญสิตา ทั้งสองคนมองหน้ากันด้วยความสงสัยว่าเด็กทั้งคู่กำลังจะทำอะไร
“ว่าไงคะลูก” ธัญสิตาเอ่ยถามด้วยแววตาแห่งความสงสัย
“ใบบัวกับพี่อะตอมเราจะแต่งงวานกันค่ะ” เด็กหญิงใบบัวเอ่ยออกมาเสียงใจ ทำให้ผู้เป็นบิดามารดารู้สึกตกใจเป็นอย่างมาก และก็รู้สึกขบขันในคราวเดียวกัน
“อะตอมล่ะว่าไง” ภาวิตเอ่ยถามอะตอมเสียงนุ่ม
“ผมก็จะแต่งงานกับใบบัวครับ เราสัญญากันไว้แล้ว” อะตอมเอ่ยออกมาน้ำเสียงจริงจัง ภาวิตได้แต่กลั้นหัวเราะ เพราะอาการแดจาวูจากเรื่องนี้ ทำให้ธัญสิตาก็กลั้นหัวเราะไว้ไม่ต่างจากชายหนุ่ม ภาพของเด็กทั้งสองคือความทรงจำวัยเด็กของทั้งคู่
“โตขึ้นค่อยมาดูซิว
