วรุฬพยักหน้าเข้าใจ เขาเองก็เคยทราบเรื่องที่บารเมษฐ์เคยประสบอุบัติสมัยเรียนอยู่ที่อเมริกามาบ้างอยู่เหมือนกัน เข้าใจว่าหลินจื่ออี้คงหวังดี แต่เป็นความหวังดีที่มีความประสงค์ร้ายอย่างไม่ตั้งใจปนอยู่หน่อยๆ ได้ยินแบบนั้นแสนหวานคงใจเสีย
“ยังไงคุณเมษฐ์ก็ต้องปลอดภัยครับ คุณพ่อกับคุณแม่ของคุณเมษฐ์ก็ด้วย”
วรุฬเอ่ยย้ำด้วยน้ำเสียงหนักแน่นเพื่อให้แสนหวานเบาใจ หญิงสาวพยักหน้าหงึกๆ พลางยกมือขึ้นเกลี่ยน้ำตาออกจากดวงหน้าเนียน ระหว่างนั้นเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นเป็นเบอร์โทร.ของแสนรัก แสนหวานเช็ดน้ำตาลวกๆ อีกครั้งก่อนจะกดรับสาย
“ว่าไงรัก”
“รักเห็นข่าวคุณเมษฐ์กับครอบครัว หวานไหวหรือเปล่า แล้วตอนนี้อยู่โรงพยาบาลด้วยไหม”
น้ำเสียงปลายสายถามอย่างร้อนใจ ตอนนี้แสนดีก็อยู่กับแสนรักด้วย แสนหวานอยากจะตอบออกไปว่าไหวเพื่อให้เพื่อนสบายใจ แต่ตอนนี้เธอไม่ไหวเลยจริงๆ
“ไม่ไหวเลยรัก หวานไม่ไหวจริงๆ”
“งั้นรอ
