แสนหวานยืนอยู่ข้างเตียงพร้อมกับกุมมือของเขาเอาไว้จนกระทั่งหมดเวลาเยี่ยม เธออยากจะอยู่ต่ออีกสักนิดแต่ก็ไม่ต้องการเสียมารยาทฝ่าฝืนระเบียบของโรงพยาบาล สุดท้ายก็ต้องตัดใจปล่อยมือบารเมษฐ์ที่ยังคงนอนไม่ได้สติ แต่สัญญาณชีพต่างๆ ของเขาที่แสดงอยู่บนหน้าจอมอนิเตอร์ยังคงอยู่ในเกณฑ์ปกติตามที่คุณพยาบาลแจ้งก่อนหน้าทำให้แสนหวานคลายความกังวลใจลงบ้าง
ในที่สุดวันเซ็นสัญญาก็มาถึง
แสนหวานมือไม้เย็นเฉียบ หัวใจเต้นรัวด้วยความตื่นเต้นและความกังวลใจ ปกติเธอจะก้าวเข้าห้องประชุมในฐานะเลขาฯ ของบารเมษฐ์ แม้การประชุมจะเป็นไปอย่างเคร่งเครียดแต่แสนหวานก็ไม่เคยรู้สึกกดดันมากขนาดนี้มาก่อน
“ผมรู้ว่าคุณหวานกังวล แต่เชื่อผมทุกอย่างจะต้องเรียบร้อย และวันนี้ต้องเป็นวันที่ดีมากแน่ๆ เชื่อผมสิ ผมรับประกันด้วยการที่ผมไม่ได้นอนมาเป็นเวลาสี่สิบแปดชั่วโมงเต็ม”
วรุฬเอ่ยอย่างติดตลกแต่ทั้งหมดที่เขาพูดมาคือเรื่องจริง สีหน้าของวรุฬแม
