“ผมว่าระบบความปลอดภัยของอพาร์ตเมนต์คุณดูหละหลวมเกินไป ใครจะเข้าจะออกก็ได้ ยามก็ไม่มี เพราะงั้นผมว่าคุณไปอยู่คอนโดฯ ของผมก่อนดีกว่า”
คราวนี้บารเมษฐ์ไม่ได้เอ่ยอย่างเอาแต่ใจเหมือนเช่นทุกครั้ง เขาใช้เหตุผลในการคุยกับแสนหวานในขณะที่เลี้ยวรถเข้ามาจอดที่หน้าอพาร์ตเมนต์ของหญิงสาว
“แบบว่ามันจะไม่ดูน่าเกลียดใช่ไหมคะ” แสนหวานถามความเห็นอย่างไม่แน่ใจนัก
“คุณอายุเท่าไหร่กันแล้วแสนหวาน”
“ยี่สิบห้าค่ะ”
แสนหวานไม่แน่ใจว่าบารเมษฐ์ถามอายุเธอทำไมแต่ก็ตอบออกไปทันทีอย่างไม่อิดออด ร่างบางแสดงสีหน้างุนงงตอนที่เห็นว่าบารเมษฐ์ถอนหายใจ
เธอพูดอะไรผิดไปอย่างนั้นหรือ
“คุณโตมากพอแล้วแสนหวาน อายุขนาดนั้นบางคนแต่งงานมีลูกกันไปแล้ว”
“คุณเมษฐ์อายุสามสิบเอ็ดแล้วก็ยังไม่เห็นแต่งงานมีลูกเลยนี่คะ เอ๊ะ หรือว่าคุณเมษฐ์แต่งงานตั้งแต่อายุยี่สิบห้าแล้วซุกลูกซุกเมียเอาไว้คะ”
บารเมษฐ์ไม่ได้ตอบทันที เขาปลดเข็มขัดนิรภัยออกแล้ว
