เช้าวันพุธ แสงแดดอ่อน ๆ สาดลงมาบนลานสนามหญ้า ปรีย์เดินเข้าโรงเรียนด้วยใบหน้าแจ่มใส เจ้าตัวเล็กทักทายคุณครูด้วยน้ำเสียงร่าเริง และรีบวิ่งไปหาเพื่อน ๆ ที่มารอกันตรงมุมสนามเด็กเล่น
เขาชอบชิงช้าที่สุดในสนามแห่งนี้ ทุกเช้าเขาจะเป็นคนแรกที่ไปถึง และเป็นคนสุดท้ายที่ลุกออกมา...แต่วันนี้ มีใครบางคนไปถึงก่อนแล้ว
เด็กชายร่างท้วม ผิวขาว หน้าตาขึงขังชื่อ ธันวา กำลังนั่งบนชิงช้าตัวโปรดของปรีย์
“ขอเล่นด้วยได้ไหม?” ปรีย์ถามเสียงใส
ธันวาเหล่มองนิดหนึ่งก่อนยกคางใส่ “ชิงช้าฉัน นายไปเล่นที่อื่น”
“แต่...”
ยังไม่ทันได้พูดจบ ธันวาลุกขึ้นเร็วเกินไป พลันเสียหลักหงายหลังตกลงไปกับพื้น เข่าถลอกเลือดซึม
เสียงร้องของเด็กชายคนหนึ่งดึงดูดครูเวรและเพื่อน ๆ ที่อยู่ใกล้ ๆ ให้หันมา
ธันวาชี้ไปที่ปรีย์ “เขาผลักผม! เขาไม่ยอมให้ผมเล่นชิงช้า!”
เด็กหลายคนตกใจ บ้างสับสน บ้างเริ่มซุบซิบ
ภายในห้องพยาบาล
พ่อแม่ของธันวาถูกเร
