ก๊อก ๆ
“พี่ไทเป เปิดประตูให้นีน่าหน่อย” ไทเปหันไปตามเสียงเรียกและกอดอกแน่นไปด้วยความโกรธ เพราะยังโกรธหญิงสาวอยู่ที่เธออยู่กับผู้ชายคนอื่น ทั้งที่เขาอยู่ห้องข้าง ๆ เธอ มันโคตรหยามกันชัด ๆ
“มาทำไม” เสียงไม่พอใจเอ่ยถาม พร้อมกอดอกทำหน้าบึ้งตึงใส่
“นีน่าทำเสียงดังเหรอ”
“อืม น่าเกลียด เป็นผู้หญิงแต่ทำตัวง่ายแบบนี้ใครเขาจะเอา” เขาดุและมองหน้าอย่างไม่สบอารมณ์ ในใจเขาก็คิดว่าเป็นบ้าอะไรทำไมต้องไปโกรธหญิงสาวตรงหน้าเขาด้วยที่กำลังส่งยิ้มแป้นมาทางเขาอย่างทองไม่รู้ร้อน
“แต่พี่ก็เอาไปแล้วนะ” สายตาเกรี้ยวกราดมองมาที่หญิงสาวทันทีที่บังอาจยอกย้อนกลับ
“ฉันก็แค่เมา คิดว่าเพื่อนฉันส่งผู้หญิงมาให้ก็แค่นั้น เธอเองก็ผิดที่ปล่อยตัวให้ฉันง่าย ๆ”
“ไม่ได้ปล่อยนะ นีน่าก็บอกแล้วว่าให้ดูให้ดีว่าคือใคร อยู่ดี ๆ พี่ก็กดหัวนีน่าอมนกเขาของพี่เองนะ”
“ยัยบ้า ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นหรอก” ไทเปรีบเถียงกลับเพราะเขาจำไม่ได้
