“โอ๊ย!!” ร่างสูงรีบวิ่งเข้ามาดูเมื่อได้ยินเสียงหญิงสาวร้องด้วยความเจ็บ
“นีน่าเป็นอะไร”
“นีน่าเจ็บแขนค่ะ” เธอยื่นแขนให้เขาดูที่วันนี้มันดูเขียวช้ำกว่าเมื่อวาน
“ไอ้ระยำนั้นมันหน้าตัวเมียจริง ๆ เธอเอาตาส่วนไหนไปชอบมันฮะนีน่า”
“ก็นีน่าไม่รู้นี่ค่ะ ว่าคริสตินจะเป็นคนแบบนี้”
“ตอนนี้เป็นไง รู้รึยังว่ามันนิสัยเป็นยังไง” เสียงเข้มพูดขึ้นไปด้วยความโกรธจนหลงลืมว่าหญิงอาจจะเสียใจกับคำพูดของเขา “พี่ขอโทษ พี่แค่โกรธแทนนีน่า พี่ขอโทษนะ” เมื่อนึกขึ้นได้เขาก็รีบเข้ามากอดปลอบเพราะเขาเองนั้นไม่ได้ต้องการที่จะประชดประชันเธอเลย แต่พอมาเห็นว่าแขนเธอเขียวช้ำแบบนี้ใจมันก็รู้สึกโกรธขึ้นมา
“ค่ะ นีน่าไม่โกรธค่ะ เมื่อก่อนนีน่ายังเด็ก นีน่าดูคนไม่ออกเทิดทูนความรักมากไป แต่ตอนนี้นีน่าโตแล้วนะคะ ถึงได้พี่มาเป็นแฟน”
“หึ ดูท่าจะหายเจ็บแล้วสินะ ถึงได้ทำทะเล้นใส่แบบนี้”
“โอ๊ย ยังเจ็บอยู่เลยค่ะ โอ๊ยตรงนี้ก็เจ็บ” เธอร
