สนามแข่งรถของลูคัส
“เมื่อคืนมึงไม่ได้นอนเหรอ กลับก็กลับก่อนใครเพื่อน”
“เออมีเรื่องให้คิดนิดหน่อย” ร่างสูงเอ่ยบอกและดื่มน้ำเกลือแร่เพื่อทำให้เขามีแรงกระปรี้กระเปร่าขึ้น
“คู่แข่งมึงมาแล้ว” ไทเปมองรถซูเปอร์คาร์คันสีขาวที่ครั้งนั้นเขาแพ้ให้อีกฝ่ายอย่างสูสี
“แค่เด็กอมมือกูไม่คิดว่าเป็นคู่แข่งหรอก” ไทเปกอดอกยืนพิงมองดูรถคันคู่แข่งที่พึ่งขับเข้ามาจอดที่โซนแบ่งของแต่ละทีม
“ระวังไว้ก็ดีจะได้ไม่ต้องพลาดท่าแบบครั้งก่อน”
“คนอย่างกูไม่มีพลาดซ้ำสองหรอก” ไทเปพูดอย่างมั่นใจและเดินเข้าไปฝั่งคนขับพร้อมที่จะเข้าแข่งขัน
บรื้น บรื้น ๆ ๆ
เสียงรถเหยียบคันเร่งดังกระหึ่มอย่างไม่มีใครยอมใครทุกคนต่างล้วนอยากมีชัยชนะ เพราะเป็นการแข่งที่กินรถของอีกฝ่าย เพราะทุกคนรู้รถที่นำมาใช้แข่งมีแต่ยี่ห้อแพง ๆ และหายากทั้งนั้นดังนั้นพวกเขาก็พร้อมที่จะเสี่ยงดวงในครั้งนี้
“วันนี้มึงได้แดกตีนกูแน่” ไทเปพูดสายตาก็จับจ้องไปที
