“พริก...นี่คุณเมธีวัฒน์...พ่อของ...”
“อ้อ...สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ทันทีไม่ทันให้แม่แนะนำตัวจนจบ แล้วไม่สนใจทั้งลงมือกินข้าวก่อน และกระทุ้งไอ้เจ้าแฝดด้วย
“จะไปเรียนพร้อมกันก็กินเร็ว ๆ เดี๋ยวสาย” ฉันว่าแล้วก็ตักอาหารของตัวเองใส่จานกิน เดี๋ยวตอนบ่ายหมอนัดตรวจหัวใจอีกรอบ ถ้าไม่มีอะไรผิดปกติ หรือเกิดการอักเสบอะไรแล้วก็ใช้ชีวิตปกติได้ แต่ทว่าต้องมาตรวจทุก ๆ หกเดือน และหากมีสิ่งผิดปกติต้องมาโรงพยาบาลทันที
“ให้พ่อนั่งด้วยได้ไหม”
ฉันก้มหน้ากินไม่รู้ว่าผู้ชายคนนี้คุยกับใคร เหล่าลูก ๆ สี่คนเงียบและนั่งกินข้าวไม่พูดไม่จา สุดท้ายเป็นแม่ที่อึดอัดจนต้องเชิญให้เขานั่งกินสินะ
ฉันกินเร็ว ๆ เรียกได้ว่ากินจนแทบติดคอ ส่วนไอ้สองตัวนี่ก็ยัดเร็วไม่ต่างกัน พวกเราเสียดายอาหารของแม่ที่แม่อุตส่าห์ทำ หากเป็นที่อื่นออกจากบ้านกันไปหมดแล้ว
ในโต๊ะกินข้าวมีพี่หมอเมฆกับเฮียดูจะปกติสุดแล้ว จนผ่านไปได้ชั่วครู่เขาจ
