“พริก...นอนต่ออีกวันเถอะนะ ให้หมออนุญาตก่อนค่อยออก” เฮียพยายามกล่อมฉัน แต่ฉันเกลียดการนอนโรงพยาบาล
“ไม่เอา หายใจไม่ออก เหม็นกลิ่นแอลกอฮอล์” ฉันไม่ชอบกลิ่นโรงพยาบาลมันอึดอัด
“พี่จะสั่งให้โรงพยาบาลทำความสะอาดใหม่”
“อย่าลำบากเลยค่ะ พริกออกจากโรงพยาบาลง่ายกว่า”
“จะเป็นให้ได้เลยโกดื้อ!” เฮียคงสุดทนกับความดื้อของฉันแล้วแหละ แต่ฉันก็เอาแต่ใจ ไม่อยากอยู่โรงพยาบาลนี่นา
และตอนนี้เริ่มง่วงแล้วด้วย หนังตาของฉันเริ่มหนักจนทนไม่ไหว สุดท้ายจึงหลับไปโดยไม่รู้ตัว
♣️♣️♣️
ปัณณ์Talk.
เด็กดื้อของผมหลับไปแล้ว ผมแทบบ้าตอนที่น้องไม่ได้สติและโทษเป็นความผิดของตัวเอง ทั้งคิดว่าพอตื่นขึ้นมาจะได้คุยกันให้เข้าใจ แต่น้องกลับเมินผมนิด ๆ ทั้งไม่อยากอยู่กับผมแล้ว ทำให้ผมรู้สึกว่าผมเป็นผู้ชายที่เหี้ย จริง ๆ
ตอนน้องไม่ได้สติคนที่ผมเลือกโทรหาขณะที่รออยู่หน้าห้องฉุกเฉินคือไอ้ริน ตอนนี้มันอยู่เชียงใหม่กับไอ้ปั้นแ
