“เข้ามาทำไมเฮีย”
“ก็มาดูแลเมีย”
ชิ...เมียเต็มปากเต็มคำ แต่ผู้หญิงทักจนโทรศัพท์ร้อน บางทีเฮียก็ทำตัวน่าหมั่นไส้อะ ส่วนคนที่น่าตบเรียกสติที่สุดก็คงเป็นฉัน
ดันไปรักเขาเสียนี่
“กลับไปเถอะเฮีย พริกนอนแล้ว” ฉันว่างพลางล้มตัว ไม่รู้ว่าเพราะยาหรือเปล่า มันง่วงจริง ๆ ง่วงทั้งวัน ไม่รู้ไปเรียนจะหลับคาห้องเรียนไหม
“มีอะไรจะถามพี่ไหมครับ” เฮียที่จัดผ้าห่มให้ฉันเอ่ยขึ้น ถามว่ามีไหมก็มีนั่นแหละ แต่ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ อีโก้มันสูงจึงทำได้แค่ส่ายหน้า
“ง่วงแล้วเฮีย...นอนก่อนนะ”
อยากจะตบตัวเองให้ปากฉีกถึงหู ทำไมไม่ถามไปวะ ถามไปก็รู้แล้วป่าว แต่ความง่วงมันก็มากเกินกว่าความอยากรู้อยากเห็น จากนั้นฉันก็หลับลงไป
ฉันอยู่บ้านไม่ได้กลับคอนโดเฮีย พักฟื้นอยู่สองวันเต็ม ๆ จึงมีแรงมาเรียนได้แม้ว่าจะเป็นวันสุดท้ายของวันสุดสัปดาห์
ตอนแรกฉันแปลกใจว่าทำไมตื่นมากี่ครั้งก็เจอเฮีย จนแม่บอกว่าเฮียมานอนที่โซฟาที่บ้าน
