ความเงียบในเต็นท์สงัดจนได้ยินชัดทุกจังหวะหายใจของเราสองคน
ฉันนอนนิ่ง…ไม่รู้ว่าควรตอบอะไรดี หรือไม่แม้แต่กล้าขยับตัว เพราะแค่กะพริบตา เฮียก็เหมือนจะรู้ทันทุกความคิดในหัวฉันแล้ว
“หน้าแดงขนาดนี้...กำลังคิด...”
“ไม่...ไม่ได้คิด...เฮีย...ไม่ได้คิดอะไรลงไปก่อนพริกหนัก” ฉันรีบดึงสติก่อนที่มันจะเลยเถิด หากจะเสียตัวก็ขอให้มันสบายกว่ากลางป่า กลางเขาเถอะ อย่างน้อย ๆ ถ้าเดินไม่ไหวก็ยังมีที่นอนนุ่ม ๆ
“พี่ไม่ทับบนตัวก็ได้...แค่ขยับเข้าหาอย่างเดียว”
แบบไหนก็ไม่ดีทั้งนั้น...ต่อให้เฮียจะยั่วแค่ไหนก็เถอะ
“เฮีย...”
ฉันเรียกเฮียเสียงแผ่ว กลัวว่าเฮียจะไม่ฟังฉัน แต่ทว่าเฮียโน้มมาใกล้ ก่อนจะกระซิบแผ่วตรงข้างหูจนไรขนอ่อนลุก
“เฮียแค่อยากชิม...นิดเดียว”
ชิม...ชิมอะไรล่ะ...ฉันที่กำลังคิดว่าเฮียจะชิมอะไร ใบหน้าคมก็ค่อย ๆ เลื่อนลงไป ขณะที่ใบหน้ากำลังเลื่อนผ่านหน้าอก เฮียฝังจมูกลงสูดกลิ่น แล้วขยับลงมาทีละนิด
