“แค่ผัวซ้อมมาเฝ้าเหมือนจะลงแข่ง” นังจูเน่...บอกกี่ครั้งกี่หนแล้วว่าอย่าพู้ดดดด
“ผัวเผออะไรกัน...อย่าพูดไปฝั่งโน้นรวมดาว...มึงดูด้วยกี่ตีน” ฉันพยักพเยิดไปทางสแตนเชียร์ฝั่งตรงข้าม ที่รวมดาวคณะทุกชั้นปีก็ว่าได้ นั่งเป็นกลุ่ม ๆ กลุ่มใครกลุ่มมัน และสายตาจับจ้องไปที่เดียว คือผู้ชายในสนาม
“ดาวแล้วไงวะ...ก็ได้แค่มองแหละ สู้พริกแกงของแซ่บกับพี่รินสุดสวยได้ที่ไหน”
อื้ม...วันนี้มันพูดเข้าท่าแฮะ ปกติไม่จิกเป็นไก่ก็กัดเป็นหมา
“น้องจูเน่พูดจาดี วันนี้พี่จะเลี้ยงข้าวร้านเฮียอ๋าข้าวต้มปากหมา” พี่รินสนับสนุนอีก แต่ก็ดีนะฉันก็อยากกินข้าวต้มพอดี
“งั้นเราไปกินกันพี่รินสี่สาวโสด”
“หูยย...รวมคนโสดเหรอ...ได้สิเดี๋ยวพี่จะบอกพวกมันไม่ต้องตามไป” พี่รินดูอยากจอยกับพวกฉัน คงเพราะไม่ค่อยมีเพื่อนผู้หญิงนั่นแหละ
แต่ทอปปิกถัดมาในการสนทนาพี่รินก็ยังไม่ละความพยายาม ในการชวนพวกฉันไปเดินป่า
“โห...เดินป่า...พี่ริน
