เมื่อคืนเฮียก็กลับมานอนที่ห้องเหมือนเคย แต่ช่างเถอะไม่ไปหาผู้หญิงที่ไหนให้น้อยใจก็พอแล้ว เฮียจะนอนไหนก็นอน แต่ตกกลางคืนก็เหมือนเดิม
“เฮีย...ทำไมต้องมากอดด้วยเนี่ย”
“ติดหมอนข้าง”
ฉันมองสภาพหมอนข้างที่นอนแอ้งแม้งอยู่ที่พื้น แต่เฮียบอกติดหมอนข้าง ให้ตายเถอะนี่เฮียไม่รอหลับแล้วนะ กอดตอนที่ฉันกำลังไถฟีตเล่นมือถืออยู่ด้วย แล้วที่สำคัญ ฉันเลือกอะไรได้ไหม เดี๋ยวก็ขู่หักเงิน แต่หักเงินพอว่า ไม่ให้แม่ขายของในห้างฉันจะซวยเลยเป็นหมอนข้างให้ก็ได้
อดทนไว้เพื่อแม่แพ้ไม่ได้
“นอน! ดึกแล้ว” เฮียดุฉันอีกแล้ว
“สี่ทุ่มเองเฮีย ดึกตรงไหน” ฉันยื่นโทรศัพท์ให้เฮียดู แต่ทว่าอีกคนคว้าไปหน้าตาเฉย จากนั้นเอาไปวางไว้ข้างโต๊ะฝั่งตัวเอง ไม่ให้ฉันเล่นอีก
“เฮียยยย”
“นอน”
“เนี่ยเฮีย...บังคับให้นอนด้วยทุกคืนเลย ถ้าไม่ชอบก็อย่าให้ความหวังได้ปะ คนเป็นได้แค่น้องมันเจ็บกระดองใจ”
เฮียไม่ลืมตามาตอบแต่เลือกจะลดแอร์ให้เย
