ฉันไม่รู้ว่าตัวเองหลุดจากฉากนั้นได้ยังไง ฉากที่เกือบจะแนบชิดแล้วด้วยซ้ำ รู้ตัวอีกทีก็อยู่ในห้องน้ำและอาบน้ำเตรียมตัวไปเรียน ยังแปลกใจอยู่เหมือนกันว่าตัวเองลุกจากเตียงไหวได้ยังไงกันนะ
คนที่ชอบมาก ๆ มาอยู่ใกล้มีแค่ผ้าห่มกั้นไม่เป็นลมก็บุญแล้ว
ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัวในชุดนักศึกษา ดีที่ห้องนี้มีครบทุกอย่างโดยไม่ต้องซื้ออะไรเพิ่ม แม้แต่เตารีดก็ยังมี จนนึกว่าเคยมีคนอยู่เสียอีก เฮียอาจจะปล่อยให้คนมาเช่าก่อนหน้านี้ก็เป็นไปได้
ระหว่างที่ฉันแต่งตัวอยู่ในห้องเหมือนประตูห้องแค่แง้มไว้ จากนั้นเสียงด้านนอกดังเข้ามา ทำให้รู้ว่าเหมือนมีคนมาส่งอะไรสักอย่าง แต่ขณะที่ฉันกำลังนั่งต่อหน้าเฮียที่มีแค่ผ้าขนหนูผูกที่เอวอย่างหมิ่นแหม่เดินเข้ามาในห้องฉัน เงาในกระจกนั้นทำให้ฉันต้องกลืนน้ำลายอย่างยากลำบาก
‘หุ่นเฮียเหมือนปั้นมาเลย’
แปรงที่แต่งหน้าหยุดชะงักค้างมองผ่านกระจกตาไม่กะพริบ แต่กลับไม่หลุดรอดสายตาของเฮีย
