“เรื่องมาก!”
เอ้า...นี่จะไปส่งจริง ๆ หรือไง เฮียทำตัวแปลก ๆ แล้ว และฉันก็มองหน้าเฉยชาของเฮียอย่างไม่เข้าใจจนอีกคนทนไม่ไหวต้องอธิบายเพิ่ม
“เรียนตึกบริหาร ใกล้ตึกที่เรียนไม่ใช่หรือไง”
ก็จริง...ถ้าเฮียเรียนตึกบริหารตึกเรียนฉันก็ใกล้ที่เฮียเรียนแค่นิดเดียว จอดที่ลานจอดรถคณะบริหารก็ไม่แย่ อย่างน้อยก็ไม่ใช่คณะของฉัน แต่ฉันก็ยังปากดี
“พริกก็อยากลองเดินออกกำลังกายเฉย ๆ”
“จะเดิน?”
“เปล่า...จะนั่งวิน...เวลาได้กอดเอวพี่วินแล้วมันฟินอะเฮีย ฝึกไว้เผื่อมีแฟนเป็นนักบิด บิ๊กไบท์ก็เท่ไม่เบานะเฮียว่าไหม” ฉันปากดีแค่ไหนใครก็รู้นั่งในรถหรูทรงคูเป้แต่ปากดันอยากซ้อนท้ายบิ๊กไบท์ ปากตรงกับใจแหละ...
ตรงก็บ้าแล้ว
เฮียขมวดคิ้วแน่นแต่ฉันไม่เข้าใจว่าเฮียคิดอะไรอยู่กันแน่ จนกระทั่งรถไปจอดที่ตึกคณะบริหารแล้วที่สำคัญดันโป๊ะเพราะพี่ริน พี่ปั้น และพี่ปุณณ์ลงจากรถมาพร้อมกัน
ฉิบหายแล้ว...ฉันนึกในใจ หากรู้ว่าเมื่อค
