ใบหน้างามระบายยิ้มเมื่อนึกว่าทางนี้หล่อนจะรอดพ้นจากโทสะร้ายของมาร์คัสได้ แต่เปล่าเลย เพราะลูคัสกลับปฏิเสธเอาเสียดื้อ ๆ จนหล่อนหน้าจืดสนิท
“แค่เห็นเจ้าสองคนกอดกันอย่างนี้ตาก็หลับสนิทแล้วล่ะ วันนี้ไม่ต้องไปอ่านหนังสือให้ตาฟังหรอก...”
“แต่คุณตาคะ...” พยายามวิงวอนทั้งสายตาและคำพูดแต่ดูเหมือนจะไร้ผลอย่างสิ้นเชิง
“ยิหวาจ๋าไม่ได้ยินที่คุณตาพูดหรือไง...”
มาร์คัสเค้นเสียงลอดไรฟันกระซิบแผ่วที่ข้างหูหอมกรุ่น ขณะขยับอ้อมแขนที่ตวัดรอบร่างอรชรของหล่อนตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ให้แน่นขึ้น และนั่นมันก็เรียกรอยยิ้มจากริมฝีปากของชายเจ้าของบ้านได้เป็นอย่างดี
“งั้นตาไปนอนดีกว่า... พรุ่งนี้เจอกันนะ ขอให้มีความสุขนะมาร์ส...”
ลูคัสหันไปหลิ่วตาให้กับหลานชาย ก่อนจะก้าวเดินจากไป ทิ้งให้ดวงยิหวาได้แต่ปลงกับชะตาชีวิตของตนเอง
และมันก็เป็นจริงดังคาด เพราะเมื่อคล้อยหลังลูคัส และประตูถูกปิดและลงกลอนแน่นหนาแล้ว เสียงก
