ดวงยิหวากัดปากจนห้อเลือด พยายามซ่อนน้ำตาไว้ให้ลึกที่สุด ก่อนจะพยุงกายลุกขึ้นอย่างทุลักทุเล และทำท่าจะล้มลงไปอีกครั้ง ร้อนถึงมาร์คัสที่ต้องยื่นมือหนาเข้าไปคว้าและดึงเข้ามาแนบอก
“สำออยไม่เลิก...”
ชายหนุ่มสบถรุนแรง ไม่อยากอยู่ใกล้แม่นี่เลย เพราะยิ่งใกล้ ขีดความควบคุมตัวเองของเขาก็ยิ่งลดต่ำลงเรี่ยดิน ยิ่งได้กลิ่นหอม ๆ จากกายสาวก็ยิ่งคลั่งไคล้ แถมสมองไม่รักดียังหวนนึกไปถึงยามที่ปากของตัวเองแนบสนิทกับกลีบปากที่หวานล้ำอย่างที่ไม่เคยพบพานมาก่อนของดวงยิหวาเสียอีก
มาร์คัสกัดกรามแน่นเพื่อข่มอารมณ์ปรารถนาที่ยังคุกรุ่นไม่ยอมหยุดง่าย แม้จะพยายามปลุกเจ้าความเกลียดชังที่พึ่งมารู้เอาตอนนี้เองว่ามันจอมปลอมสิ้นดีขึ้นมา แต่มันก็กลับช่วยอะไรไม่ได้เลย หากอยู่ในห้องนอนล่ะก็ มีหวังเขาคงห้ามตัวเองไม่ให้ลากหล่อนขึ้นเตียงไม่ได้อย่างแน่นอน
“ปล่อยฉัน...”
“ปล่อยแน่ แต่ไม่ใช่ตอนนี้ เราต้องรีบไป คุณตาจองตั๋วหนังไว้
