เสียงเกรี้ยวกราดสำเนียงพูดไทยชัดบ้างไม่ชัดบ้างดังมาตั้งแต่หน้าประตู ใบหน้าหนุ่มลูกครึ่งที่หล่อเหลากลายเป็นบูดบึ้ง ชัดเจน ทำให้ลัลน์ลลิตและปานชีวาหันไปมองผู้มาใหม่พร้อมกัน
“เอะอะทำไมพี่ชาร์ค” ปานชีวาปรามเสียงอ่อนล้า
“มีอะไรก็ค่อยๆ พูดค่อยๆ จากันเถอะลูก น้องหน้าเสียหมดแล้ว” ปัทมาเข้ามาห้ามปราม
ลัลน์ลลิตลอบยิ้มราวกับเดาสถานการณ์เอาไว้สองอย่าง หนึ่งคือชรัญธรหายออกไปจากชีวิตเธอตลอดไป หรือสองเขาวิ่งแจ้นเข้ามาหาเธอทันทีที่รู้เรื่อง
“มันเรื่องอะไรกันคะคุณชาร์ค มาถึงก็เสียงดังเลย เกรงใจปลาดาวหน่อยสิ” หญิงสาวแสร้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทั้งที่เป็นคนวางแผนทั้งหมด ทว่าลุกขึ้นกลับหน้ามืดยืนโงนเงน แต่อันนี้เกิดขึ้นจริงไม่ได้วางแผนมาแต่อย่างใด
“ลัลน์!”
ชรัญธรแม้ยังโมโหโกรธาแต่พอเห็นอาการไม่สู้ดีของแฟนสาว เขาก็รีบเข้าไปประคองเธอนั่งลงแล้วสำรวจอาการอย่างลนลาน กังวล วิตกไปหมด
“แม่คะตามหมอเถอะค่ะ” ปานชีวาห
