สองร่างทรุดฮวบลงกอดก่ายกันบนเตียงนุ่มราวกับหมดแรงสุดขีด หลังจากที่ชรัญธรส่งให้ลัลน์ลลิตสุขสมรอบสุดท้ายด้วยท่าลิงอุ้มแตง ซึ่งถูกจับกระแทกกระทั้นไปทั่วบริเวณห้อง ก่อนหน้านี้ทั้งสองคนเปิดโลกตรงเอาท์ดอร์ไปสองยก จากนั้นก็พากันย้ายมาต่อบนห้อง
ชรัญธรพลิกร่างบางที่นอนนิ่งให้หันมาซบอกแกร่งแทนหมอน ดึงผ้าห่มขึ้นคลุมกายทั้งเขาและเธอแล้วกอดก่ายซุกตัวอยู่ภายใต้ผ้าห่มใน ขณะที่คนหลับลึกหลับตาพริ้มหายใจเข้าออกสม่ำเสมอ
“คุณลัลน์เหนื่อยแล้วเหรอครับ ไปล้างตัวหน่อยมั้ย”
เขาจับเธอกระแทกไม่ได้พักตั้งแต่หัวค่ำยันตีสองยังจะมาถามอีกว่าเหนื่อยเหรอ เธออ่อนปวกเปียกขนาดนี้เขายังไม่รู้ตัวอีก
“คุณลัลน์”
ริมฝีปากร้อนกดจูบลงหน้าผากเล็ก ปลายจมูก แก้มทั้งสองข้างแล้วหยุดที่ริมฝีปากนุ่มของลัลน์ลลิต คนถูกรุกรานส่งเสียงครางเบาๆ ไม่ได้ลืมตาขึ้นมองแต่อย่างใด
“อื้อ...คุณชาร์ค พักก่อนเถอะค่ะ คุณกินดุเกินไปแล้ว”
ลัลน์ลล
