สองวันต่อมา
การง้อคะนิ้งไม่ใช่เรื่องง่ายเลย เธอง้อยากกว่าตอนเป็นแฟนกันมาก เขางัดสารพัดวิธีออกมาง้อ คิดว่าสำเร็จแล้วแต่มันกลับไม่ใช่เลย คะนิ้งใจแข็งกว่าที่คิด เหมือนจะใจอ่อน ในขณะเดียวกันมันกลับไม่ใช่
“พี่ทำบานอฟฟี่มาให้”
คะนิ้งเหลือบมองบานอฟฟี่ที่ดีแลนทำมาให้นิ่งๆ ก่อนจะดึงสายตากลับมามองไอแพดต่อ
“พี่เห็นว่านิ้งชอบ เลยตั้งใจทำมาให้ ลองชิมหน่อยไหม”
“นิ้งไม่หิว” เธอตอบกลับเขาเสียงเรียบ
“แต่พี่ตั้งใจทำมาให้เลยนะ ไม่ชิมหน่อยเหรอ”
เธอวางไอแพดลง เลื่อนจานบานอฟฟี่มาตรงหน้า มองขนมที่เขาบอกว่าตั้งใจทำมาให้ ช้อนสายตาขึ้นมองเขาแล้วยิ้มมุมปาก ก่อนจะหุบยิ้มลงแล้วทิ้งบานอฟฟี่ลงถังขยะอย่างไร้เยื่อไย
ดีแลนมองตามบานอฟฟี่ที่ตั้งใจทำมาง้อคะนิ้งซึ่งลงไปอยู่ในถังขยะ รอยยิ้มบนใบหน้าหล่อเหลาค่อยๆ เลือนหายออกไป หัวใจแกร่งสั่นคลอนตามการกระทำที่ไม่น่ารักของคะนิ้ง
“นิ้งบอกแล้วไงคะว่าไม่หิว”
“ไม่เป็นไร ไว้นิ
