พราวมุกก้าวลงจากรถหรูด้วยรองเท้าส้นสูง มือเรียวเต่งตึงถอดแว่นกันแดดออก สายตามองบ้านหลังหนึ่งที่อยู่ในไร่องุ่นหลายร้อยไร่ แถมยังเป็นรีสอร์ท สำหรับให้คนเข้ามาพัก
โฮ่ง!
เสียงหมาที่เห่าดัง ทำให้พราวมุกหันไปมอง หมาสีขาววิ่งเข้าไปหาคุณผู้หญิงมาเฟียด้วยท่าทางเป็นมิตร นั่งลงต่อหน้าพร้อมกระดิกหาง
โฮ่ง!
“ถ้วยฟูมานี่เร็ว!” เสียงผู้หญิงคนนึงตะโกนเรียกหมาตัวสีขาวที่ชื่อ ‘ถ้วยฟู’ ทว่าหมาตัวนี้กลับไม่ยอมลุกออกไปจากตรงนี้ เพียงแค่หันไปมองคนเรียกชื่อก็หันกลับมามองพราวมุก เชิงอยากเล่นด้วย
พราวมุกเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของเสียงเรียกชื่อถ้วยฟู หญิงสาวคนนั้นสวมชุดเอี้ยมขายาว ถักเปียกสองข้าง กำลังเดินถือสายจูงมาทางนี้
เจอตัวแล้ว…
แอบมาซ่อนตัวอยู่ในไร่องุ่นนี่เอง
“เธอคือคะนิ้งใช่ไหม”
“ใช่ค่ะ”
พราวมุกเผยยิ้ม หน้าตาของคะนิ้งดูสะสวย ในขณะเดียวกันก็ดูน่ารักแถมจิ้มลิ้ม ดูอ่อนน้อมถ่อมตน ท่าทางดูไม่มีพิษมีภัยกับใ
