Chapter 80
“ไม่มีหรอก แต่ฉันก็มีความสุขที่ได้ดูแลเขาเล็กๆ น้อย ๆ”
“แกเป็นสีทนได้ว่างั้น” เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เป็นเบอร์โทร. ของกวีวัธน์ที่โทร. เข้ามา
“ผัวแกโทร. มา คงมาง้อแก ฉันโทร. ไปบอกว่าแกป่วยไม่ถามสักคำว่าเป็นยังไงบ้าง รับคำว่ารู้แล้วแค่นั้น นี่คงสำนึกรีบโทร. มาถามอาการแก”
“ค่ะพี่วี”
“พี่อยู่โรงพยาบาล กำลังจะขึ้นไปหาที่ห้อง”
“ค่ะ” หัวใจของเธอฟูฟ่องเหมือนลูกโป่งลอยได้
“พี่วีบอกว่าจะมาเยี่ยม ตอนนี้อยู่โรงพยาบาลแล้ว” มณีมุกดาบอกเพื่อนพลางยิ้มออกมา
“ยิ้มหน้าบานเป็นจานเชิงเลยนะ พอผัวบอกว่าจะมาเยี่ยม” วีนัสเอ่ยแซว
“พี่วีของแกเห็นเย็นชาแบบนี้ ที่แท้ก็ทำเป็นปากแข็งไปแบบนั้นเอง รีบวิ่งโร่มาเยี่ยมแกเลย” หมอขึ้นตรวจพอดี และอนุญาตให้กลับบ้านได้เพราะอาการดีขึ้นแล้ว พอดีกับที่กวีวัธน์มาถึงห้องพักผู้ป่วย
“ผัวแกมารับแล้ว ฉันสองคนก็คงหมดหน้าที่เพื่อนที่แสนดีแล้วแหละ” รู้ว่าเพื่อนรักผัวมาก ผั
