Chapter 34
จิรัชมองหญิงสาวกินข้าวต้มเงียบๆ เธอไม่พูดไม่ต่อต้านอะไร ทำตัวเป็นเด็กดี ทำให้เขามองอย่างเอ็นดู
“เอาละ ผมอยากรู้ว่าทำไมผู้ชายคนนั้นต้องฉุดคุณออกไปแล้วบอกว่าคุณเป็นเมียเขาด้วย”
“เคนน่ะเหรอคะ” เธอกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะเล่าทุกอย่างให้เขาฟัง
“เขาเคยเป็นแฟนน้องสาวคุณอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่ค่ะ แล้วพวกเขาก็เลิกกัน จู่ ๆ ก็มาสารภาพว่ารักฉัน ฉันก็เลยไม่เล่นด้วย”
“วันนั้นเขาฉุดคุณออกไปทำมิดีมิร้าย” จิรัชสบถ ถ้าเขารู้จะตามไปช่วยเธอ เห็นสภาพเสื้อผ้าหลุดลุ่ยแล้วรู้สึกโกรธแทนหญิงสาวตรงหน้า
“ค่ะ” เธอพยักหน้า ใบหน้าซีดเผือดจนเขานึกสงสาร
“ผมขอโทษที่ไม่ได้ช่วยคุณ”
“คุณช่วยฉันเอาไว้ค่ะ พาฉันออกมาจากจุดเกิดเหตุ”
“จุดเกิดเหตุ” เขาขมวดคิ้วเข้าหากัน
“ฉันคือ เอ่อ... ฉันฆ่าคนตาย” โฉมชบาปล่อยโฮออกมา เธอยกมือขึ้นปิดหน้าตัวเอง ร้องไห้สะอึกสะอื้น
“คุณเป็นอะไรบอกผมสิ” จิรัชตรงเข้าไปลูบหลังลูบไหล่ให้เธอ
