Chapter 46
“พ่อของคุณก็โตแล้ว แม่ของฉันก็โตแล้ว พวกท่านคิดเองได้ ฉันเป็นแค่ลูก จะไปบอกให้พวกท่านทำอะไรตามใจฉันไม่ได้หรอกนะ”
“นี่เธอหาว่าฉันเอาแต่ใจเหรอ”
“ก็แล้วแต่จะคิด”
“ปากดีนักนะ”
“โอ๊ย!” เธอร้องด้วยความเจ็บ ขณะโดนบีบปากจนแทบแหลก
“เธอนี่มันปากดี ถ้าแม่ของเธอไม่ยอมเลิกกับพ่อของฉัน เราได้เห็นดีกันแน่ แต่ตอนนี้ฉันจะทำโทษคนปากดีอย่างเธออีก” เขาดันเธอนอนลงเบื้องล่างก่อนจะขึ้นคร่อมทับ ดารินลดารัวกำปั้นใส่เขาระรัว แต่ไม่สามารถสู้แรงของเขาได้ สุดท้ายเธอก็ต้องตกเป็นของเขาอีกครั้งแบบหลีกเลี่ยงไม่ได้
“รสชาติห่วยแตกมาก ฉันเวทนายัดเยียดความเป็นผัวให้เธอก็บุญแค่ไหนแล้ว ผู้หญิงต่ำ ๆ แบบเธออย่าเที่ยวไปแบให้ผู้ชายคนไหนอีกล่ะ มีฉันเป็นผัวคนเดียวก็พอแล้ว ถ้าอยากก็มาหาแล้วกัน ฉันจะบำเรอให้ ถ้าฉันเบื่อเมื่อไหร่เธอจะไปแบให้ใครก็ตามสบาย” ประโยคเจ็บแสบของเขาทำให้ดารินลดาต้องเก็บกลั้นความอดสูเอาไว้ในอก
