Chapter 48
“ห่วงหนูทำไมคะ”
“ก็แม่หาหนูไม่เจอ คุณกุมภ์คงไม่ได้ทำอะไรหนูใช่ไหม” ไปรยากลัวว่าแก้แค้นเธอไม่ได้ กุมภาจะไปทำไม่ดีกับลูกสาวของเธอแทน
“ไม่นี่คะ แม่ไม่ต้องคิดมากนะคะ วันนี้วันแต่งงานแม่ หนูขอให้แม่มีความสุขมากๆ นะคะ”
“จ้ะลูก” ไปรยากดวางสายไปก่อนจะถอนใจ นางกังวลกลัวว่าลูกสาวจะโดนกุมภากลั่นแกล้ง เส้นทางรักของเธอไม่ได้โรยด้วยกลีบกุหลาบ ไม่ว่าจะในอดีตหรือในปัจจุบัน
“ว้าย!” ดารินลดาร้องเมื่อเขากระชากโทรศัพท์ของเธอไป ก่อนจะเขวี้ยงลงบนที่นอน ดีที่มารดาของเธอวางสายไปแล้ว
“คุณทำอะไรของคุณนี่”
“เธอกล้าดียังไง อวยพรให้แม่ของเธอมีความสุขกับพ่อของฉัน” เขาตรงเข้าบีบคอสวยๆ ของเธอเอาไว้
“โอ๊ย! ฉันเจ็บนะ” เธอพยายามแกะมือของเขาออกจากคอ เขาเปลี่ยนไปบีบปลายคางของเธอจนเจ็บ
“แม่ของเธอจะไม่มีวันมีความสุข จะไม่มีวันเสวยสุขอยู่บนกองเงินกองทองของบ้านฉันเด็ดขาด” เขาผลักเธอจนล้มลงบนเตียงก่อนจะย่ำยีเธอ
