Chapter 17
เขาอุ้มเธอกลับมายังกระท่อม หลังจากที่ห่อเธอด้วยผ้าเช็ดตัวผืนใหญ่ แนบชิด เคียงข้างแทบกลืนกิน
แก้มหอมไม่คิดมาก่อนเลยว่าการอ้อนสามีจอมเถื่อนของตัวเองจะมาซึ่งความน่ารักของเขาแบบไม่คาดคิด
เขาเอาอกเอาใจสารพัด ทำอาหารให้เธอทุกมื้อ เพราะเข้าใจว่าเธอทำไม่เป็น แถมยังทำความสะอาดกระท่อมเอง
กินข้าวก็แทบจะป้อน อาบน้ำก็อาบน้ำให้ แก้มหอมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นเจ้าหญิง
แถมเขายังพาขี่ม้าออกไปเที่ยวในไร่อีกด้วย
“อยากได้อะไรซื้อเลย เดี๋ยวเฮียจ่ายเงินให้” เขาพาเธอเข้าเมือง ก่อนที่จะบอกอย่างใจป้ำ
“เฮียเป็นป๋าเหรอคะ” เธอแทบหลุดขำกับประโยคของเขา
“มีตังค์อะ ก็คนมันรวย ซื้อให้เมียแค่นี้ได้อยู่แล้ว”
“อวดรวย”
“กับเมีย”
“ไม่โกรธแก้มแล้วเหรอ”
“โกรธเรื่องอะไร เราเคยโกรธกันด้วยเหรอ” เขายื่นหน้าเข้าไปใกล้ ทำเอาเธอหน้าแดง
“ไม่เคยค่ะ เรารักกันปานจะกลืนกิน” เธอย่นจมูกใส่เขา
“เฮียขุนเขาคะ มาซื้อของเห
