Chapter 30
ผู้ใหญ่ทั้งสองออกไปแล้ว โฉมงามก็แกล้งตีหน้าเศร้าเล่าความเท็จต่อ
“ต้องขอโทษพี่เก้าอีกครั้งนะคะเรื่องพี่โฉม”
“ช่างเถอะครับ พี่กับเขาคงไม่มีวาสนาต่อกัน”
“นี่ก็หายไปกับพี่เคนยังไม่กลับเลยค่ะ คุณพ่อกับคุณแม่โกรธมากเลยนะคะ”
“เขาหายไปกับผู้ชายแบบนี้บ่อยเหรอครับ”
“บ่อยค่ะ จน... เอ่อ งามไม่อยากพูดมากน่ะค่ะ ยังไงก็เป็นพี่สาวของงาม”
“ไม่เป็นไรครับ” เขาเองก็ไม่ได้อยากซักไซ้อะไร แต่โฉมงามกลับพูดขึ้นมาเสียเอง
“พี่โฉมน่ะทำตัวไม่ดี ก่อนหน้านั้นก็เพิ่งไปทำแท้งมาเพราะท้องไม่มีพ่อ พ่อกับแม่ก็เสียใจค่ะ ความจริงหลานคนเดียวพวกท่านเลี้ยงได้นะคะ”
“ครับ” จิรัชรู้สึกขยะแขยงโฉมชบาเป็นที่สุด เขาโชคดีแล้วที่มารู้ความจริงอันเน่าเฟะของเธอแบบนี้
“อยู่บ้านก็ไม่เคยหยิบจับอะไรเลยค่ะ พี่โฉมเอาแต่แต่งตัวสวยออกไปตะลอน ๆ หาผู้ชายไปวัน ๆ งานบ้านงานเรือนก็ไม่เคยแตะ เห้อ... ไม่มีใครกล้าว่าอะไรหรอกค่ะ คนใช้ก็มี
