“เรียกผมว่า แดน นะครับคุณแม่ ในเมื่อเราเป็นครอบครัวเดียวกันแล้ว”
ดาเลียตื้นตันจนพูดไม่ออก นางพิศมองทุกอิริยาบถของประธาน ไพรซ์ คอร์ป ด้วยความชื่นชม แดเนียลไม่ใช่แค่ผู้ชายรูปร่างหน้าตาดี แต่เขายังมีความสุขุมจริงจังอย่างน่าทึ่ง นางไม่คาดคิดว่าอลินทิราจะได้พบผู้ชายที่มีความเพียบพร้อม ขอแค่ เขา สามารถปกป้องและเปนสามีที่ดีของบุตรสาวบุญธรรมก็เพียงพอ
หลังอาหารมื้อค่ำในบ้านไม้สองชั้นบนที่ราบทุ่งหญ้าอันกว้างใหญ่ใต้จันทร์เต็มดวงที่อาบไล้แสงเงินยวงใสสว่าง แดเนียลยังคงนั่งพูดคุยกับดาเลียที่เล่าเรื่องราวชีวิตของนางและครอบครัวรวมทั้งเพื่อนบ้านใกล้เคียงให้ชายหนุ่มฟังนานนับชั่วโมง
อลินทิรามองคนทั้งสองในห้องรับแขกแล้วนึกถึงใบหน้าของมารดาตอนที่รู้ว่าเธอตั้งครรภ์ ดาเลียตื่นเต้นมากกว่าใคร ๆ และโทรศัพท์ไปบอกข่าวดีกับเพื่อนที่อยู่บ้านใกล้เรือนเคียงรวมทั้งญาติสนิทซึ่งอยู่รัฐอื่น ร่างแน่งน้อยค่อย ๆ ปลีกห่างออกม
