อลินทิราอดที่จะยิ้มออกมาไม่ได้เมื่อชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ ๆ ก็เห็นอาหารหน้าตาน่าทานวางอยู่ในกล่องกระดาษบุฟลอยด์อย่างดี
“แป้งวีทผสมแป้งเซโมลินา ทานกับสตูว์เนื้อสัตว์และผักอบ...นี่เป็นอาหารดั้งเดิมแถบอัฟริกาเหนืออย่างนั้นหรือคะ?”
“มันเป็นอาหารโมร็อคกันต้นตำรับ ผมคิดว่ามันเข้ากับบรรยากาศของท้องทะเลเป็นที่สุด”
“ถ้าอย่างนั้นฉันขอเลือกเมนูนี้ก็แล้วกันค่ะ”
ร่างแน่งน้อยกล่าวก่อนหยิบกล่องที่มีซี่โครงแกะออสเตรเลียอบและมันฝรั่งบดขึ้นมาสูดกลิ่นไอของอาหารเช้าอันแสนละมุน
“อืม...ฉันชอบกลิ่นนี้จังเลยค่ะ”
“กลิ่นพิสตาซิโอ และผมคิดว่าคุณต้องชอบนี่ด้วย...มูอัลลาเบีย (Muhallabia) พุดดิ้งข้าวกลิ่นกุหลาบ”
ชายหนุ่มยื่นกล่องขนมหวานให้หญิงสาว ใบหน้าของเขาไม่ได้แสดงออกถึงความสุขอย่างที่สุด ทว่าประกายตาสีน้ำเงินอมม่วงกลับสุกสว่างอย่างที่สายลับสาวไม่เคยเห็นมาก่อน อลินทิราต้องนั่งลงเมื่อรู้สึกถึงแรงคลื่นที่ล้อเข้าม
