บทเพลง Home ที่ดังอยู่ในรถเอสยูวีคันหรูช่างเข้ากับบรรยากาศการเดินทางบนท้องถนนซึ่งมุ่งตรงไปยังตัวเมืองโมอับ รัฐยูทาห์ โดยสองฝั่งฟากลานตาดด้วยภาพทิวทัศน์ของทุ่งหญ้ากว้างไกลสุดลูกหูลูกตาและผาหินทรายสีแดงรูปร่างแปลกทว่าดึงดูดสายตาได้อย่างน่าประหลาด
อลินทิรานั่งเงียบอยู่ข้างคนขับซึ่งบังคับพวงมาลัยให้รถแล่นไปบนถนนที่ทอดยาวราวกับไม่มีที่สิ้นสุด เธอกลับมาที่นี่อีกครั้งแต่อยู่ในฐานะของพลเมืองธรรมดาซึ่งไม่หลงเหลือคราบจารชนสาวแห่งไซออนเนตอีกต่อไป
หลังจากหญิงสาวคืนชิปข้อมูลให้แดเนียลเขาก็อาสาพาเธอกลับมายังบ้านของมารดาบุญธรรมด้วยตัวเอง ทุกอย่างคงจบสิ้นแล้วจริง ๆ ..อลินทิรานิ่งนึกขณะมองภาพด้านนอกกระจกที่เคลื่อนตัวห่างไปด้านหลังเสมือนเหตุการณ์ในชีวิตที่กลายเป็นอดีตไปในทุก ๆ วินาที เหมือนที่เธอได้พบกับนักนิวเคลียร์ฟิสิกส์หนุ่มในวันนั้นจนมันกลายเป็นสิ่งประทับอยู่ในความทรงจำที่เขาไม่มีวันรับรู้
“คุณคงชอ
