“สวัสดีค่ะ คุณซอนญ่า...มีอะไรให้ดิฉันรับใช้หรือเปล่าคะ”
หญิงวัยสี่สิบปีรูปร่างสูงและมีใบหน้าเรียวรับกับผมสีแดงเป็นประกายหยุดถามอลินทิราที่ยืนหน้าห้อง หญิงสาวลังเลชั่วครู่ก่อนถาม
“เอ้อ...คือว่าฉันกำลังจะไปที่ห้องทำงานของแดเนียล แต่ก็ไม่รู้ว่าอยู่ส่วนไหนของตึกน่ะค่ะ”
“ห้องทำงานของคุณแดเนียลหรือคะ” แม่บ้านทวนประโยคนั้นและทำสีหน้าครุ่นคิดชั่วครู่
“ห้องทำงานของคุณแดเนียลอยู่ชั้นบนทางปีกซ้ายสุดของตึกนี้ค่ะ แต่ว่า...”
“แต่อะไรหรือคะ?”
“ปกติห้องนั้นเธอจะไม่ให้ใครเข้าไปถ้าไม่ได้รับอนุญาต แม้แต่คนทำความสะอาดก็จะได้รับอนุญาตให้เข้าไปเช็ดถูแค่สัปดาห์ละครั้งเท่านั้น เอ้อ..ดิฉันเกรงว่าถ้ามีใครเข้าไปโดยที่คุณแดเนียลไม่ทราบก็อาจจะถูกตำหนิได้ค่ะ“
อลินทิราฟังแล้วจึงชั่งใจชั่วครู่ก่อนยิ้มกับแม่บ้าน “ไม่เป็นไรค่ะ จริง ๆ แล้วดิฉันแค่จะเอาของสำคัญที่แดนลืมไว้ไปให้เขา แต่ถ้าห้องนั้นสำคัญถึงขนาดที่เขาไม่อน
