ฉัน...อลินทิราเก็บคำนั้นไว้ไม่ปรารถนาให้เขาเย้ยเยาะความในใจซึ่งหญิงสาวเพียรแอบซ่อนไว้ในส่วนลึก เธออาจเคยมีความทรงจำกับผู้ชายคนหนึ่งทว่ามันก็เลือนรางไปแล้วตามกาล ปัจจุบันขณะต่างหากที่มีค่ามากกว่าภาพที่ถูกกระแสแห่งเวลาพัดพาหายไป
“ไม่แน่เสมอไปหรอก” เสียงห้าวนั้นสั่นเล็กน้อยเมื่อหญิงสาวเบียดแผ่นหลังกับอกกว้างเต็มไปด้วยมัดกล้าม ชายหนุ่มหยั่งนิ้วลึกลงไปใต้หลืบไยไหมจนสัมผัสติ่งเนื้อเล็ก ๆ อ่อนไหวที่ทำให้ร่างสาวสั่นสะท้าน
“ถ้าเป็นคุณจะเลือกอย่างไหน ความดึงดูดใจหรือความผูกพัน...ออโซลย่า”
หญิงสาวเผลอบีบข้อมือแกร่งแน่นขึ้นเมื่อชายหนุ่มกระซิบถามเสียงแหบพร่า ผิวกายที่เสียดสีก่อเกิดความร้อนแผ่ซ่านไปทั่วจนแผ่นหังบางและอกแกร่งเริ่มมีเหงื่อซึม เธออยากหันไปกอดเขาทว่าก็สุขอย่างล้นเหลือที่แดเนียลตระกองกอดไว้จากด้านหลัง จารชนสาวคิดได้อีกอย่างหนึ่งว่าตอนชายหนุ่มพาเธอกระโดจากหน้าผา เขาปกป้องเธอมากกว่าจะคิดทำร
