โซ่เสน่หาคนไร้หัวใจ

เคว้งคว้าง

“นี่คุณพูดอะไรออกมา เด็กคนนี้เป็นเลือดเนื้อเชื้อไขของคุณนะคะ” อลินดาเอ่ยอย่างไม่อยากเชื่อ ผู้ชายคนนี้เลวจริงๆ เบื้องหน้าที่ใครใฝ่ฝันอยากเคียงข้าง แต่เนื้อแท้แล้วกลับเลวเกินมนุษย์ ถึงขั้นสั่งให้ฆ่าลูกของตัวเองเพื่อชื่อเสียง

“พูดความจริง ผมเคยบอกคุณแล้วไม่ใช่เหรอ ว่าให้ป้องกันสองชั้น แล้วนี่อะไร ตั้งใจจะจับผมหรือไง” ไม่เหลือแล้วคราบพระเอกในดวงใจใครหลายๆ คน ทำไมเขาถึงใจร้ายได้อย่างไม่น่าเชื่อเลย

“ลินไม่มีทางเอาลูกออก เขาเกิดจากความรักของลิน ถึงแม้จะเกิดจากความผิดพลาดของคุณก็เถอะ” แม้ว่าเธอจะรักเขาแค่ไหน แต่เธอก็ไม่สามารถทำลายเลือดเนื้อเชื้อไขของเธอ หากว่าเธอต้องเลิกกับเขาเพียงเพื่อปกป้องลูกเธอก็ยินดีจะทำ แม้ว่ามันจะต้องเจ็บปวดแทบขาดใจตาย

“อย่ามาเทิดทูนความรักที่บริสุทธิ์ตอนนี้เลยมันน่าสะอิดสะเอียน รับเงินนี่แล้วไปเอาเด็กออกซะ” มือของชายหนุ่มรีบคว้าโทรศัพท์มากดโอนเงินให้เธอผ่านแอพพลิเคชั่นธนาคารแห่งหนึ่ง นั่นยิ่งทำให้อลินดาหมดศรัทธากับตัวเขา ไม่มีอะไรที่ต้องลังเล การเดินไปจากเขาน่าจะเป็นเรื่องที่ดีต่อเธอในอนาคต ไม่มีอะไรต้องเสียดายผู้ชายห่วยๆ แบบนี้

“ค่ะ งั้นเราก็จบกันที่ตรงนี้ แล้วก็ไม่ต้องกลัวนะคะว่าลินจะบอกใครเรื่องที่เราเคยมีความสัมพันธ์กัน รักษาตำแหน่งซุปเปอร์สตาร์คิวทองเอาไว้ให้ดีอย่าให้ตกลงมานะคะ” อลินดาเอ่ยออกมาด้วยความเจ็บปวด ความรักที่มันบังตา มันทำให้เธอโง่คิดว่าผู้ชายคนนี้คือคนที่จะฝากชีวิตไว้ ต้องขอบคุณที่ลูกทำให้เธอรู้ว่าคนอย่างเขา เป็นได้ก็แค่ผู้ชายเฮ็งซวยคนหนึ่งเท่านั้น

“อย่าลืมที่พูดแล้วกัน” คีตะยังคงย้ำหญิงสาวด้วยความเห็นแก่ตัว เขายังไม่อยากทำลายอนาคตของตนเองที่เขาพยายามสร้างมันมาตลอด เขารู้ตัวดีว่าคนอย่างเขายังไม่พร้อมที่จะเป็นพ่อใคร และผู้หญิงอย่างอลินดาก็ไม่เหมาะที่จะเป็นคนที่ยืนเคียงข้างเขา

“กลัวจังเลยนะคะกลัวอนาคตดับ คนอย่างลินคำไหนคำนั้นค่ะ ขอให้โชคดีได้เป็นพระเอกไปจนอายุห้าสิบปีเลยนะคะ” อลินดากล่าวแดกดันก่อนที่เธอจะหันหลังเดินจากไป

ทางด้านคีตะก็ก้มหน้าลงด้วยความรู้สึกผิด เขาไม่ได้อยากทำลายชีวิตใคร แต่เส้นทางที่เดินมากว่าจะมาถึงวันนี้มันยากลำบากเหลือเกิน ถ้าให้เขาทิ้งมันเพื่อลูกหรือเพื่ออลินดา เขาไม่สามารถทำอย่างนันได้จริงๆ

อลินดาเดินออกมาจากห้องของชายหนุ่มด้วยความรู้สึกเคว้งคว้าง น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาอย่างไม่อายใคร พนักงานรักษาความปลอดภัยที่ยืนอยู่หน้าลิฟท์ชั้นล่างมองหน้าเธอเหมือนอยากจะช่วยเหลือเธอ แต่ก็ไม่กล้าเข้ามาถามเธอแต่อย่างใด