“คุณแม่ไม่เหนื่อยหรอกค่ะ คุณแม่ขอแค่หนูเป็นเด็กดีนะคะ” พีรยาเอ่ยเสียงเครือ
“คุณแม่จะไม่เหนื่อยได้ยังไงคะ ในเมื่อคุณแม่ร้องไห้ ถ้าคุณแม่ร้องไห้ก็แปลว่าคุณแม่เหนื่อย” เด็กน้อยเช็ดน้ำตาที่ซึมที่หางตามารดา เด็กน้อยไม่รู้เลยว่า บางครั้งน้ำตาก็ไม่ได้หมายถึงความเจ็บปวดเสมอไป แต่มันอาจจะหมายถึงความตื้นตันที่เอ่อล้นออกมาจากหัวใจ
“คุณแม่ไม่เหนื่อยเลยค่ะ แต่ถ้าหนูอยากเดินก็ได้ เราจะได้เดินจับมือกัน โอเคมั้ยคะ”พีรยายอมปล่อยบุตรสาวลง ก่อนที่จะเดินจับมือบุตรสาวไปที่ร้านไอศรีมซึ่งอยู่ห่างไปประมาณหนึ่งร้อยเมตร
“โอเคค่ะ แต่ถ้าแตงกวาโตขึ้นแตงกวาจะทำงานเลี้ยงคุณแม่นะคะ คุณแม่จะได้ไม่เหนื่อยค่ะ” เด็กน้อยรีบตอบทันที เธอไม่อยากให้มารดาเหนื่อย หลายครั้งที่เธอแอบเห็นมารดาร้องไห้ ด้วยสัญชาตญาณความรักที่มีต่อมารดา ไม่ว่าเรื่องอะไรเด็กน้อยก็ไม่อยากทำให้มารดาลำบากใจทั้งนั้น
"เก่งที่สุดเลยลูกสาวแม่" พีรยายิ้มทั้งน
