“เปล่าค่ะ หนูเอาแค่สามชิ้น แต่ที่เหลือคุณลุงเขาซื้อให้เองค่ะ” เด็กน้อยกล่าวด้วยความใสซื่อ
“ไม่ต้องเกรงใจครับ ของที่อยู่กระเป๋าสตางค์ของผมมีค่ามากกว่านั้น ถ้าไม่ได้แตงกวา ผมอาจจะไม่ได้มันคืนก็ได้” มาร์คัสกล่าวตามจริง นั่นก็ทำให้หญิงสาวเบาใจได้ เธอและลูกไม่อยากถูกมองว่าโลภและอยากได้ของคนอื่น
“ขอบคุณค่ะ” หญิงสาวจำต้องกล่าวออกไป แม้ว่าจะต้องรู้สึกกระอักกระอ่วนที่ต้องทำท่าทางเหมือนคนเพิ่งรู้จักกันกับเขา
“ไม่เป็นไรครับ” ชายหนุ่มหันมายิ้มให้เธอ ซึ่งมันเป็นยิ้มที่ทำให้หัวใจของเธอรู้สึกกระตุกอย่างแปลกๆ
“อร่อยมั้ยครับแตงกวา” เมื่อจบการสนทนากับเธอ ชายหนุ่มก็หันไปสนทนากับเด็กน้อยต่อ
“อร่อยค่ะ” เด็กน้อยตอบทั้งที่ยังเคี้ยวตุ้ยๆ
“แล้วนี่รอคุณพ่อมารับหรือเปล่าครับ” มาร์คัสจงใจถามออกไป บางอย่างทำให้ชายหนุ่มเอ่ยถามออกไปเพื่อความแน่ใจ
“คุณพ่อไม่มีค่ะ แตงกวาไม่มีคุณพ่อ” เด็กน้อยตอบไปด้วยความซื่อ แต่คำต
