“ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ” พีรยาใช้แรงเฮือกสุดท้ายสะบัดหลุดออกจากครอบงำของเขาได้
“ปล่อยทำไมล่ะ ก็ในเมื่อเธอตั้งใจมาทำแบบนี้แล้ว เมื่อกี้ก็เล่นละครพอหอมปากหอมคอแล้ว ฉันอยากสนุกกับเธอแล้วล่ะ อย่าเล่นตัวเกินงาม เพราะอะไรที่มันมากไปมันไม่ดี” น่าแปลกเหลือเกินที่ผู้ชายคนนี้ตอบโต้เธอเป็นภาษาไทยชัดเจน ทั้งที่ใบหน้าของเขาไม่ได้บ่งบอกถึงความเป็นไทยเลยสักนิด และคำพูดของเขาแต่ละอย่างมันทำให้เธอเจ็บไปทั้งหัวใจ เขาทำไมไม่ยอมเชื่อเธอเลยสักนิด
“คุณลองเปิดใจดูสักครั้ง ทั้งหมดที่ฉันพูดคือความจริง เชื่อฉันสักครั้งนะคะ” พีรยาพยายามอ้อนวอนชายหนุ่ม แต่ดูเหมือนว่าทุกอย่างมันจะไม่มีประโยชน์ เพราะชายหนุ่มตะโบมจูบลงมาอีกครั้ง ซึ่งครั้งนี้มันหนักกว่าครั้งที่แล้ว เธอพยายามที่จะผลักเขาออกจากการรุกรานเธอ แต่ไม่ว่าเธอจะทำอย่างไร ร่างสูงของเขาก็หนักดังหินผา
น้ำตาของหญิงสาวไหลซึมออกมาด้วยความเสียใจ เธอหมดหนทางที่จะรอดจากเงื้อม
