ปับ! ปับๆ เมื่อมือเล็กพบเจอกับความว่างเปล่าบนเตียงนุ่มดวงตากลมก็ต้องพยายามฝืนเปิดขึ้นทั้งๆที่พึ่งจะหลับไปได้ไม่นานก็คืนวันแต่งงานของเธอก็ต้องดื่มน้ำผึ้งพระจันทร์กันสิ...ว่าแต่คนข้างกายเธอเขาหายไปไหนตั้งแต่เช้าตรู่แบบนี้นะ!...
แต่แล้วคนที่เธอมองหาก็ส่งเสียงมา ผลั่ก ตุบ!!! เสียงเหมือนของชิ้นใหญ่ตกในห้องน้ำ น้ำใสรีบเข้าไปในนั้นทันที
“เอ็ดเวิร์ด!” น้ำใสร้องเรียกเขาด้วยความตกใจแต่ไม่กล้าเสียงดังเมื่อลูกน้อยยังนอนหลับอยู่ “เป็นอะไรไปคะ” น้ำใสรีบรุดเข้าไปดูเขาทันที
เฮ่อ เฮ่อ เอ็ดเวิร์ดหอบหายใจใบหน้าซีดเซียวนั่งพิงผนังอยู่ “ผม...คงแฮ้ง” น้ำใสเลิกคิ้วแม้สภาพเขาจะเหมือนว่าเป็นแบบนั้นแต่ดูจากอาการแล้วเขาเป็นหนักเกินแค่แฮ้งนะ และก็จริงอย่างที่น้ำใสสงสัยเพราะว่าช่วงบ่ายเธอต้องตัดสินใจและบังคับนำเขาส่งโรงพยาบาล
“เขาเอาแต่อาเจียนตั้งแต่เช้า เขาทานอะไรไม่ได้เลย เมื่อคืนนี้เขาดื่มหนักมาก” น้ำใสเป็นคนบ
