“เรื่องอะไร!! ผมก็ออกแรงมาไม่น้อยเลยนะ อยู่ดีๆคุณจะมาชุบมือเปิบได้อย่างไรกัน”
“เอ็ดเวิร์ด ฉันจะหมดความอดทนกับคุณแล้วนะ”
“แล้วทำไมคุณต้องทนด้วย อยู่กับผมมันต้องใช้ความอดทนอย่างงั้นเหรอ”
“แล้วจะเอาไง” เขาไม่เคยเป็นแบบนี้ นี่เธอต้องตั้งรับกับเอ็ดเวิร์ดเวอร์ชั่นไหนเนี่ย
“ที่ลืมไปผมไม่รู้หรอกว่าผมทำกับคุณไว้อย่างไรบ้าน แล้วคุณทำกับผมยังไงบ้าง แต่เอาเป็นว่าผมยังคงไม่สามารถละทิ้งอารมณ์และความรู้สึกโกรธที่มีต่อคุณ คนอย่างคุณจะไปเข้าใจอะไร อยากจะทิ้งก็ทิ้งกันง่ายๆ ไม่คิดถึงอกคนที่เขารักคุณมากเลยสักนิด” น้ำใสกรอกตาทำไมความรู้สึกนี้มันคุ้นๆแฮะ เธอพึ่งจะรู้สึกผิดกับเขามาเมื่อไม่นานนี้เอง นี่เธอต้องมาเริ่มต้นใหม่อีกครั้งเหรอ กับคำพูดบทความที่ให้ความรู้สึกเหมือนกันเป๊ะ!...
“งั้นคุณก็นอนพักเถอะ เดี๋ยวฉันพาลูกไปนอนอีกห้อง” หมับ!! เมื่อ น้ำใสจะเอาลูกน้อยออกไปจากอกเขา เอ็ดเวิร์ดก็หลบหลีกหนีทันที และเ
