“เราคงไม่โดนเจ้านายสั่งประหารชีวิตหรอกใช่มั้ยครับ” อาร์เชอร์หันไปมองลูกน้องที่มีหน้าที่เฝ้าเรนนี่ทุกฝีก้าวไม่ให้คลาดสายตาอย่างเวทนา เพราะมันทำเธอหลุดไปจนได้เรนนี่ตัวเล็กนิดเดียว วิชาการต่อสู้ก็ไม่มีแต่เรื่องสร้างความวุ่นวายและปัญหานั้นเธอไม่ธรรมดาเลย ตอนนี้เธอกำลังจะไปก่อเรื่องให้กับเจ้านายแล้ว เขาต้องเตือนเจ้านายให้รู้ตัวโดยไว
“นายอยู่ที่นี่คอยติดต่อเจ้านายไว้ ฉันจะพาคนไปอีกสองคนตามเรนนี่ไปประเทศไทย เผื่อบางทีจะทันลากตัวเธอกลับมาได้ ก่อนที่เรื่องของเจ้านายจะพัง...ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าเหตุการณ์บานปลายใครจะสิ้นลมกันบ้าง” ลูกน้องพยักหน้ารับอย่างสำนึกผิดต่อการผิดพลาดของตน
เช้าตรู่ในวันรุ่งขึ้น คราวนี้เอ็ดเวิร์ดตื่นก่อนน้ำใส ดวงตาสีเทามองใบหน้าหวานที่หลับสนิท และสายตาก็หันไปมองลูกน้อยที่นั่งอยู่ในเปล ผลุบ! เขาผละออกจากน้ำใสอย่างระมัดระวังและเดินไปหาลูกน้อย
“สวัสดีครับลูกพ่อ” เอ็ดเวิร์ดทักทายส
